Zoals jullie in een eerder blog al konden lezen, gaat het niet zo goed met me... 

Onverwerkte  trauma's, pesterijen, gebeurtenissen die ervoor zorgden dat mijn onzekerheid steeds groter werd en het niet stellen van grenzen... dit zijn maar een paar dingen die me tot het punt brachten dat ik me waardeloos en nutteloos begon te voelen. Toch bleef ik de schoonheid zien van kleine dingen, kon ik nog genieten van het moois om me heen en al was ik dan alle vertrouwen in de mensheid verloren, ik bleef kijken door de ogen van een kind dat met grote verwondering rondkijkt en de meest fantastische dingen ziet. 

@CreasaNL vroeg naar je levensmotto


Mijn levensmotto is dus...

Loading full article...