Een schooljaar vol twijfels, maar... we zullen doorgaan!
๐ฟ๐๐ฏ๐ ๐๐ก๐ค๐ ๐จ๐๐๐ง๐๐๐ ๐๐ ๐๐๐๐๐ก๐ค๐ฅ๐๐ฃ ๐ฏ๐ค๐ข๐๐ง๐ซ๐๐ ๐๐ฃ๐ฉ๐๐. ๐๐๐๐ง๐ค๐ข ๐๐ ๐๐๐ข ๐ฃ๐๐๐ฉ ๐๐๐ ๐๐๐ฅ๐ก๐๐๐ฉ๐จ๐ฉ ๐ฌ๐๐๐ฉ ๐๐ ๐ฃ๐๐๐ฉ ๐ข๐๐๐ง, ๐ข๐๐๐ง ๐ฟ๐ช๐ฃ๐ฎ๐ ๐ซ๐๐ฃ๐๐ฉ ๐๐๐ฉ ๐๐ ๐๐๐ฉ ๐๐ก๐จ๐ฃ๐ค๐ ๐ข๐ค๐๐ฉ ๐๐ค๐๐ฃ. ๐ฟ๐๐๐ง๐ค๐ข, ๐๐๐ฃ ๐๐ก๐ค๐ ๐ค๐ซ๐๐ง ๐ซ๐ค๐ง๐๐ ๐จ๐๐๐ค๐ค๐ก๐๐๐๐ง.
Einde schooljaar
Het schooljaar was ten einde. Dunya had al een paar weken vakantie. Ik moest nog even flink bikkelen. Dat was niet erg. Ik hou van mijn werk. En ik hou van de kinderen. Zomervakantie betekent ook afscheid nemen van mijn groepen en daar hou ik dan weer niet van. Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant. Maar iedereen was toe aan vakantie, dus ik keek er ook naar uit. De laatste dagen stonden in het teken van afronden en afscheidsboekjes maken voor mijn duoโs.
Geen afscheid
In de kerk waren de koorrepetities al gestopt. Als slotlied zongen we de laatste dienst van juni: โWe zullen doorgaanโ. En ik bedacht ineens hoe typerend dat is voor mij. Ik was het afgelopen schooljaar in mijn hoofd vaak aan het afscheid nemen van mensen en situaties. Het zou allemaal niet meer goed komen. Niet met het koor, niet met mijn werk en voor de restโฆ.tja. Geen idee. Maar uiteindelijk zijn dingen toch ten goede gekeerd en besefte ik dat het misschien toch nog geen tijd is om afscheid te nemen.
Comment with a minimum of 10 words.
https://docs.google.com/document/d/11yFwzOXkYyr-d0BKHkmdGkEsyhUrkQScQ3StE35Xj74/edit?tab=t.0
SEO Service Proposal