De eerste vraag, die ik mij altijd stel; Hoe komt het? Dan ben ik er al vanuit gegaan dat er niet iets speciaals is. Dat onbestemde maakte het juist zo lastig, waardoor ik mij nog vervelender voel. Meestal al uren mijn zinnen proberen te verzetten. Ineens tref ik een bericht aan. Niet eens voor mij bestemd. 

Symbiose

Achter mijn ogen prikken de tranen, ik houd mij groot. 

Voel de pijn van mijn nek, door de verkrampte houding.

De warmte van zijn aandacht is niet meer.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Loes van Essen
Wat mooi geschreven en heel veel sterkte
Reply
Miranda Tabor
Lief van je. Dank je wel. Kan het soms nog steeds niet bevatten. We waren de laatste jaren dag en nacht bij elkaar en 38 jaar samen.
Reply
Encaustichris
Ik wens je enorm veel sterkte!
Reply