Een speelgoedwinkel voor planten liefhebbers

Ik zie ze links, ik zie ze rechts.. nee, ik heb het hier niet over een nummer van Snollebollekes. Ook al klinkt deze nu wel in mijn hoofd. Ik heb het over grote, kleine, gekleurde, groene soms stekelig ander met een veel te duur prijskaartje eraan. Het gaat hier natuurlijk over de planten die je vind in het tuincentrum. Het tuincentrum zou verboden terrein voor mij moeten worden, ik kan nooit eens gaan kijken zonder te kopen, een beetje hetzelfde syndroom wat een kind heeft als het in de speelgoedwinkel rond kijkt en zijn moeder aankijkt met een blik van: “Ik krijg nooit wat van je”

Het is weer zo’n dag dat de zon niet begint met schijnen, en de gure wind door de bomen waait. Zo’n dag dat de leraren staken en je kinderen vrij zijn net als hun vader. Zo’n dag dat ik me niet schuldig hoef te voelen dat ik even alleen op pad ga, want ik heb echt nieuwe potgrond nodig voor de stekjes die ik al heb staan. “Ga maar” zegt mijn man.. en voor hij zijn zin heeft afgemaakt sta ik al paraat met mijn jas aan, nog even de kinderen een kus en een knuffel en de liefdevolle man die me net toestemming gaf natuurlijk niet vergeten.