Daar hang je dan. Op drie kilometer hoogte, je raast met een snelheid van ruim 150 kilometer per uur naar beneden. Je probeert om je heen te kijken en rustig te blijven ademen. Je wangen bewegen alle kanten op en je krijgt een droge mond door de harde wind. Dan komt de klap en weet je het zeker, de parachute werkt!

Hoe het allemaal begon

Ongeveer anderhalf jaar geleden deed ik mee aan een prijsvraag. Door mijn fantastisch idee was ik de gelukkige die gewonnen had! De prijs was een parachutesprong bij paracentrum Texel. Ik was helemaal enthousiast en had er meteen al zin in. Alleen dan nog de vraag wanneer ik kon…

Nu anderhalf jaar later had ik een vrije dag waarop nog niets gepland was. Na de weersverwachting gecontroleerd te hebben, snel de website van het paracentrum checken en de reservering de deur uit doen. Toen begonnen de twijfels, zal ik er ook een video bij laten maken. De sprong was al gratis… Na lang twijfelen toch ook nog maar even snel de video gereserveerd. En nu wachten op vrijdag. Op vrijdag 6 mei moest het gebeuren. Nog even vervoer regelen en me vast voorbereiden op de reis van drie uur.

Jump Time

Vandaag was de grote dag dat het moest gaan gebeuren. Om uiterlijk 11.15 uur moest ik me melden bij het paracentrum. Dat betekend dus dat ik vroeg mijn bed uit moest. Fris en fruitig stond ik om 7.00 uur naast mijn bed en na een lekker ontbijtje was ik klaar om achterop de motor te springen. Tijd voor een lange reis, na het twee uur koud te hebben gehad kwamen we aan bij de Teso voor de overtocht naar Texel. Na de voorspoedige bootreis en nog een aantal kilometer kwamen we aan bij het paracentrum. Na het inchecken was het tijd m me te melden bij het manifest, hier kreeg ik te horen hoe laat ik ongeveer aan de beurt ben. Rond half 2 was de tijd voor mijn sprong!

Loading full article...