zelfbeschadiging.
 

Het is een taboe om erover te  praten, maar toch gebeurt het heel veel. Zelfbeschadiging gebeurt veel onder de jeugd, maar ook onder volwassenen. Mensen zijn bang om erover te praten, het is een taboe, want mensen vinden het raar, maar wat als  iedereen er gewoon over kon praten. Zou dat niet veel beter zijn? Denk je dan niet dat mensen zich veel beter zouden voelen om het kwijt te kunnen dan dat ze het moeten verbergen?
Ik denk dat als mensen er wel over zouden praten, en er ook naar zouden luisteren, dat wij het dan veel beter zouden snappen... want er zijn altijd die vragen. Waarom doen ze zichzelf zo'n pijn?
Er bestaan heel veel sites  waar het word uit gelegd met allemaal andere meningen, maar overal blijft uitkomen dat het gedaan word om toch de emoties waar jij je slecht om voelt om die niet belangrijk meer te laten voelen door het pijn doen, want als jij ergens mee zit, en je doet jezelf pijn, op welke manier ook, dan zal jij eerder aan die pijn denken dan aan jou probleem. Op dat moment, later zal je weer aan je probleem denken en wil je misschien weer jezelf pijn doen.
Ook komt er bij het zelfbeschadigen , een stofje vrij in je hersens, waar je verslaafd aan kan raken. Dus ook aan zelfbeschadigen kun je verslaafd raken, en is het moeilijk om ervan af te komen.
Het is heel moeilijk om te begrijpen, maar voor die mensen is het nog moeilijker om erover te  praten. Wat als wij gewoon naar hen luisteren, misschien dat het voor hen dan iets makkelijker word, ook om hun emoties kwijt te kunnen.
Ik zal in ieder geval luisteren, dat mag in de reacties, maar dat mag ook in een berichtje.
XXX

Laat me even weten of jullie meer van dit soort verhalen , net zoals die hieronder ook, willen lezen xxx


Loading full article...