Een typische uitdaging

Uitdaging voor september is het woord typisch. Het typische van deze uitdaging van Miranda is dat je maar 140 woorden mag gebruiken. Het typische van mij is dat ik 2016 achter de maand zou zetten.

Ik weet niet of het radioprogramma nog bestaat, maar daarin werden geluiden ten gehore gebracht en moesten de luisteraars raden waar die van waren. Bijvoorbeeld het typische geluid van een zingende zaag, een rasp of een leeglopende gootsteen. Ik had geen zin om op te bellen, maar in gedachte maakte ik er iets leuks van en gaf antwoorden als: dat is het geluid van een dronken theezeefje of van een rozenstruik met een nachtmerrie, of van koffie die weigert te trekken. Door storing viel het programma een keer uit, waarna ik genoot van het typische geluid van stilte.

Natuurlijk kan er een heel boek geschreven worden over typische gedragingen van mensen, maar daar zijn 140 woorden typisch te kort voor.

Het is typisch voor schrijver dezes dat ie niet in de gaten heeft dat het nog geen september is.

Nu ben ik in ieder geval op tijd, want toen ik een keer te laat was vond ik dat een typisch geval van jammer. Nu valt me nog een typisch trekje van mezelf op: vroeger reed ik altijd dubbel zo snel als op de borden toegestaan was: waar je 70 mocht reed ik 140, waar je 140 mocht wilde ik wel 280 rijden, maar dat haalde die slome bak niet. De bekeuringen waren ook dubbeldik. Dit zeg ik omdat mij nu opvalt dat ik 280 woorden heb gebruikt i.p.v. 140. Een typische vent, die Eggink.