Het beginnen van een uitzendbureau is niet al te gemakkelijk, maar het is wel heel erg leuk werk. Ik schreef al over het begin, nu ga ik verder over het verloop van het werk, de werknemers, het personeel en de klanten.

Toen ik begon met dit uitzendbureau voor chauffeurs en logistiek, was ik net getrouwd en mijn, toenmalige man, werkte fulltime in mijn bedrijf. Helaas nam hij het werk niet al te serieus, want hij was voornamelijk bezig met zijn hobby en dat was zijspanwegrace. Een leuke, maar ook dure sport.


Wat ik toen nog niet in de gaten had, maar later in de gaten kreeg, was dat hij het uitzendbureau mooi als een financieel steuntje zag voor zijn sport. Hij stond er dan ook op dat ik zou sponsoren en dat deed ik dan ook, logisch als het om je echtgenoot gaat, toch? Maar hij wilde steeds meer en meer en zo haalde hij het uitzendbureau langzamerhand leeg. Tot ik er een stokje voor stak. Het was niet normaal wat hij van me verlangde, ik kon niet steeds de kosten voor reparaties en deelname op me nemen en ook niet de toegang betalen voor andere mensen. Ik vond dat hij zelf maar meer sponsoren moest gaan zoeken. Hij had al veel geld opgemaakt, want toen ik met hem trouwde bleek hij schulden te hebben, maar hij hield mij voor, dat hij nog heel veel geld tegoed had van transportbedrijven en dat het allemaal wel goed kwam. Op een dag werd hij gebeld door een deurwaarderskantoor dat er beslag gelegd zou worden op zijn inboedel, als hij niet direct met 20.000 euro over de brug zou komen. 

Hij vertelde mij, dat hij het wel had, maar dat het onderweg was. Ik had het en ik schoot het hem voor, althans de helft en hij kon blijven wonen en zijn spullen behouden. Achteraf ben ik er goed in gestonken. Hij had immers ook die dure sport en er ging eigenlijk alleen maar geld van mij en mijn uitzendbureau in. 

Loading full article...