Als kind werd Annemarie gepest op school. Nu zijn er uiteraard heel veel kinderen die gepest worden, maar dat maakt het voor haar belevingswereld niet eenvoudiger. Eerder niet eigenlijk, want pesten heeft enorme gevolgen voor een mensenleven.

Het pestgedrag hielp het vertrouwen van Annemarie in de mensheid ruw om zeep. Al op de lagere school besloot zij om vriendschap in de ban te doen. Als je geen vrienden hebt, kunnen ze je ook niet tegenvallen, zo redeneerde zij. Maar daardoor bracht zij haar tienerjaren wel volstrekt solo, alleen, door.

Je kunt dus zeggen dat het haar eigen keuze was. En toch… De gevolgen waren desastreus. Annemarie trok zich steeds meer terug, maar in hart brandde een intens verlangen naar contact. Ze begon zich zachtjes aan steeds eenzamer te voelen.

Inmiddels is eenzaamheid troef in het leven van Annemarie. Had ze nou dat verlangen maar niet! Had ze nou maar geleerd om beter met dat zelfgekozen alleen zijn om te gaan! Had ze alles in en uit het verleden nu maar gewoon geaccepteerd! Dan zou alles beter zijn, denkt ze regelmatig. Maar nu…

Wanhopig begint ze haar verhaal te doen op Facebook. Ze is lid geworden van een paar groepen, waar ze met lotgenoten over haar eenzaamheid kan schrijven. Praten noemt ze het niet, want het is allemaal nog steeds op afstand. Maar heel af en toe zijn er mensen die haar werkelijk begrijpen. Mensen die dezelfde taal spreken. En dat beurt haar dan weer op uit de dreigend ontluikende depressiviteit.

Voorzichtig en heel mondjesmaat accepteert ze op dit social media fenomeen zogeheten vriendschapsverzoeken. Heel langzaam krijgt ze wat vrienden; een paar contacten met wie ze iets dieper door kan gaan. Tergend langzaam, merkt ze, breekt ze de door de jaren heen opgebouwde muren om haar heen af. Er begint een heel klein sprankje licht aan de horizon te verschijnen. Het mag nog nauwelijks een naam hebben, maar het begin is er, zegt haar huisarts als bemoediging.

Niet lang daarna reageert iemand op Facebook onder haar noodkreet. Annemarie heeft toch weer eens aangegeven hoe eenzaam en alleen ze zich voelt. Marieke kent dit gevoel uit haar verleden en geeft dat maar wat graag aan. De tranen biggelen over haar wangen als Annemarie dat bericht leest. Is dit dan de doorbraak voor haar? Ze hoopt het uit de grond van haar hart.

De kern van het betoog is, dat Marieke zich heel af en toe nog wel eens eenzaam voelt, maar zeker niet meer alleen. De eenzaamheid zit ook bij haar diepgeworteld en kan soms de kop opsteken. Maar ze weet dat ze dan altijd – letterlijk 24/7 – bij Iemand terecht kan. Die Iemand heeft ze een paar jaar geleden op straat ontmoet, toen mensen haar vroegen of zij geloofde dat die Iemand bestond.

Door op hun uitnodiging in te gaan sloeg zij een nieuw pad in. Haar leven – inclusief haar gevoel van eigenwaarde – veranderde. Sinds die dag ervaart zij meer diepgang in haar leven dan ooit. En vooral: ze voelt zich gewaardeerd, geliefd. Deze Iemand is een Vriend, die haar nooit zal verlaten. Marieke gunt het Annemarie ook en daarom vertelt zij dit in haar reactie.

Deze (zij het digitale) ontmoeting is voor Annemarie een levensveranderende ervaring. Ze ervaart diep van binnen een enorme rust over zichzelf. Zij mag er zijn. Er is voor het eerst in haar leven iemand die in haar gelooft, die van haar houdt. Eindelijk is zij eens niet het pispaaltje, maar het stralende middelpunt. En dat mag en zal ze laten horen aan ieder die dat maar wil (en soms zelfs aan wie het niet wil…).

Annemarie stapt met nieuwe, frisse moed de grote wijde wereld in. De tijd is rijp voor een ware metamorfose. Het verlangen diep van binnen krijgt nu zelfs de ruimte om te ontkiemen en te groeien. Het wonder van de vriendschap wordt realiteit in haar leven. Ook al had zij zelf de hoop al opgegeven, haar leven blijkt toch zinvol te kunnen zijn. Ze wordt na verloop van tijd zelfs een veelgevraagde gast op feesten en partijen. Iemand die van iedereen in haar omgeving aandacht krijgt. Nee, ze is nu echt niet meer alleen.

Maar… is nu ook de eenzaamheid werkelijk voorbij? Het antwoord op die vraag moet ik je helaas schuldig blijven. Diep in haar binnenste blijft namelijk dat stemmetje klinken: Jij bent nooit goed genoeg. Deze periode gaat voorbij. Kijk eens hoe weinig mensen er echt voor je zijn, als je alleen op je kamer zit… Dat stemmetje blijft hardnekkig aanwezig.

Op een dag loopt Annemarie door de winkelstraat. De kerstversiering glinstert haar rijkelijk toe. Ze zou er vrolijk van moeten worden, maar dat is niet zo. Integendeel, ze ervaart de aloude pijn van eenzaamheid en depressie. Dit worden niet voor niets de donkere dagen voor Kerstmis genoemd. Altijd al een lastige periode van het jaar voor mensen met een achtergrond als de hare.

Het heeft er alle schijn van dat Annemarie – ondanks al die nieuwe vrienden – de kerstdagen eenzaam en alleen zal doorbrengen. En toch… Toch dringt het tot haar door dat al die lampjes wel door het duister heen breken. Het licht is sterker dan de duisternis. Iets wat langzaam maar zeker ook tot haar hart doordringt.

Als ze op Eerste Kerstdag in haar eentje aan de eettafel zit voor een lekkere lunch, gaat de bel. De vrouw die voor de deur staat stelt zich voor als Marieke. Hun eerste live ontmoeting vindt niet voor niets plaats met Kerst. Kerst ontpopt zich deze dag tot een waar feest voor Annemarie. De gesprekken aan tafel zijn enorm opbouwend en de digitale vriendschap ontwikkelt zich vanaf nu in razend tempo tot het niveau van hartsvriendinnen.

Samen kunnen ze hun beider eenzaamheid definitief de baas. De machten van de duisternis hebben op vele manieren geprobeerd hun levens te verruïneren. Maar het oude is nu voorgoed voorbij gegaan en het nieuwe is gekomen. Eenzaamheid mag dan een hardnekkig probleem zijn; in hun levens is de vriendschap de meerdere.

Dit verhaal is geschreven in het kader van de oproep van @Henkjan de Krijger om het thema eenzaamheid meer aandacht te geven op Yoors.

De afbeeldingen bij dit verhaal komen merendeels van Pixabay. Door op de afbeelding te klikken kom je op het betreffende account van Gerd Altmann, Mandy Fontana, Pexels of Niek Verlaan.

De afbeelding van de heks is van mede-Yoorsiaan @Vinception.

#eenzaamheid#eenzaam#eenzaammaarnietalleen#eenzaamheidkerst#pesten