Eenzame Schoonheden

 

Ik stel me voor hoe jij anderhalf uur bij een lege bushalte staat omdat ik me expres versliep. Hoe jij gefrustreerd je handen door je haren haalde en zuchtend nog een sigaret opsteekt.

Ik kom niet, laat je wachten. Kan me eigenlijk ook niet schelen dat je eenzaam in de wereld staat te zijn. Je verwart me. Wanneer je me aanstaart met die blauwe ogen lijkt het net alsof je kunt zien dat ik van halve dingen houd. Dat ik als klein meisje viel op een midgetgolf baan, hoeveel ik houd van fristi met een rietje en dat ik het liefst met vlechten en wijde jurkjes schommelde. Jij vult mijn stiltes. Jij snapt mij vanuit je eigen uitzicht. Dat is genoeg.

Vorige week nog zat je me achterna. Ik rende voor je uit, giechelend van pret, en jij schreeuwde dat je mij bijna had. Was ook zo. Het was toen zeven uur ’s ochtends; verliefdheid haalt je uit je ritme.

Loading full article...