Eerst wegdoen dan vervolgen
De KonMari methode is ook strikt in het wegdoen. Liefst van al onmiddellijk, of toch in een vuilniszak. Uit het zicht is uit het hart. En dat klopt, want dit was ook zo met de kledij in mijn kleerkast. Uit het zicht uit het hart. Net die kledij die ik al lang niet meer had gezien, ging steevast op de 'wegdoen' hoop.
Voordat ik aan een andere categorie kan beginnen, moet ik dus eerst die kleding verwijderen uit mijn huis. Ongeduldig zoals ik ben, was ik onmiddellijk begonnen met deze zuivering zonder dat ik zwarte vuilniszakken had. Die moest ik dus nog kopen.
En ik begrijp waarom. Toen mijn man diezelfde avond thuis kwam en mijn hoop kledij zag liggen om 'weg te doen', haalde hij er een paar kleedjes uit waarvan hij vond dat ik er zo enorm mooi mee stond. En ik moest hem gelijk geven. Ik sta mooi met die kleedjes. En ik vind ze zelf ook mooi om naar te kijken. En eigenlijk werd ik er wel gelukkig van. Waarom had ik ze dan weggedaan? Omdat ik ze niet draag. Natuurlijk, want het is winter, dat geldt voor al mijn kleedjes nu. En toen wist ik plots wat er gebeurd was. Ik was zo ijverig geweest met weggooien, dat ik niet écht gevoeld had. Ik focuste me alleen op het weggooien. Ik moest kleedjes wegdoen, want ik had er teveel! Heb ik er echt teveel? Als je van al je kleedjes gelukkig wordt, heb je er dan teveel? Nee! Dat is ook de regel van KonMari. Je moet niet weg doen, om weg te doen. Het gaat niet om het weg doen. Het gaat erom wat je houdt. Als je houdt waar je gelukkig van wordt, zelfs al is dit héél je collectie kleedjes, dan is dat zo.
Dus plukte is die 2 kleedjes, bijna schuldbewust, terug van de wegdoen hoop en begon ze mooi op te vouwen. Wanneer ik ze in mijn lade zag rechtop staan wist ik dat ik de eerste keer verkeerd was. Op de weg-doe-teller staan dus geen 6 jurkjes meer, maar nog maar 4.
