Egoïstisch!
Misschien ligt het aan mij. Misschien ben ik té zorgzaam, leef ik teveel met mensen mee. Misschien is het onzekerheid. Het kan. Maar wat is de mens van tegenwoordig even iets teveel met zichzelf bezig..
Ik vind mezelf best empatisch. Ik denk mee, toon interesse. Als maatschappelijk werk van beroep ook wel fijn om te hebben. Maar ook hoe ik van nature ben.
Ik kan het goed scheiden hoor, en ik wil zeker ook m'n cliënten niet opzadelen met mijn sores. Maar in m'n privéleven lijkt het of iedereen steeds minder interesse in elkaar toont.
'Kijk eens hoe goed wij het hebben', elkaar steeds maar weer overtreffen met spullen en hoe hoog de bankrekening wel niet is. 'We hebben het net ietsjes beter'.
Ik loop al 2 maanden met een blaasontsteking. Wat resulteert in vele ziekenhuisbezoekjes. Maar vragen hoe dat was? Écht niet. Na 1x vragen hoe het is, is dàt daarna niet interessant meer. Het eigen leven is veeeeel beter om te vertellen.
Als jij je naar anderen toe moet opstellen op een manier die zo tegen je eigen natuur ingaat, zal dat zeker ook energie kosten, maar als je het niet doet ben je nog veel verder van huis. Sterkte en beterschap!
en een blaasontsteking, je bent pissig op alles en iedereen
ontsteking is boosheid vanuit jezelf
maar wel lastig en pijnlijk
nu over?