Misschien ligt het aan mij. Misschien ben ik té zorgzaam, leef ik teveel met mensen mee. Misschien is het onzekerheid. Het kan. Maar wat is de mens van tegenwoordig even iets teveel met zichzelf bezig..

Ik vind mezelf best empatisch. Ik denk mee, toon interesse. Als maatschappelijk werk van beroep ook wel fijn om te hebben. Maar ook hoe ik van nature ben.

Ik kan het goed scheiden hoor, en ik wil zeker ook m'n cliënten niet opzadelen met mijn sores. Maar in m'n privéleven lijkt het of iedereen steeds minder interesse in elkaar toont.

'Kijk eens hoe goed wij het hebben', elkaar steeds maar weer overtreffen met spullen en hoe hoog de bankrekening wel niet is. 'We hebben het net ietsjes beter'.

Ik loop al 2 maanden met een blaasontsteking. Wat resulteert in vele ziekenhuisbezoekjes. Maar vragen hoe dat was? Écht niet. Na 1x vragen hoe het is, is dàt daarna niet interessant meer. Het eigen leven is veeeeel beter om te vertellen.

Loading full article...

TWEE maanden met een blaasontsteking?? Dat is een serieuze urineweg-infectie, goed dat je ervoor onder behandeling bent in het ziekenhuis.
Als jij je naar anderen toe moet opstellen op een manier die zo tegen je eigen natuur ingaat, zal dat zeker ook energie kosten, maar als je het niet doet ben je nog veel verder van huis. Sterkte en beterschap!
Helaas wel herkenbaar. Mensen luisteren vaak wel, maar horen niet wat je echt zegt... wanneer je er iets van durft te zeggen, krijg je verwijten terug.. dat kan dan heel egoïstisch klinken van mezelf, maar daar stop ik geen energie meer in. Dan richt ik deze ... Show more
ik zie niet anders
en een blaasontsteking, je bent pissig op alles en iedereen

ontsteking is boosheid vanuit jezelf
maar wel lastig en pijnlijk
nu over?
Erg he? En het kost helaas veel te veel (vergooide) energie.
Blaasonsteking nog niet over - jij hebt hem mooi verwoord :-)