Eierstokkanker deel 17 - 13 april 2022
DE dag waarop ik dood wilde
De laatste halte
Op 11 april had ik mijn laatste chemokuur ontvangen. Ik ging er onbevangen in. Louter omdat ik wist hoe het de dagen erna kon gaan. Simpelweg gezegd, rottig. Moe, pijn en niet zo'n prettige maag. Niet echt misselijk gelukkig. Dus kon ik gewoon eten. Nog geen ommetje maken, dat lukt nu pas een paar dagen na de chemo. Ook niet erg. Daar geef ik gewoon aan toe. Waarom zou ik mezelf frustreren?
Maar ooh daar kwam de woensdag. Ik voelde het al met het wakker worden. Ik had veel pijn en mijn lichaam was zwak. Zelfs staan was een opgave. Allemensen, dit had ik toch echt niet verwacht. Dat heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat mijn HB zo laag is. Zodra ik één stap zette was ik al benauwd, laat staan de trap oplopen. Dat moeten doen want de slaapkamer is boven en ik moet toch naar bed. Op de bank slapen is geen optie.
