Eierstokkanker deel 23 - 23 mei 2023

Recidieven

Kilo Utrecht Tango
'Hoe gaat het met u?' vroeg de arts vriendelijk terwijl hij mij indringend aankeek. Pff het lijkt wel een eerste zin uit een doktersroman. Maar dat is het niet. Het is de eerste zin van een heel naar verhaal. Mijn antwoord staat bovenaan deze alinea. Ik zat vol adrenaline en angst. De zenuwen gierden door mijn keel. Wat ging het worden? Dat was de vraag. Ik zal de spanning niet langer opbouwen. Maar er zijn recidieven, terugkerende eierstokkankercellen gevonden in mijn milt en ook wat in enkele lymfeklieren. Zo, die kwam toch echt even hard binnen. Dit moest ik even verwerken. De vraag is nu, wordt mijn hele milt verwijderd of gedeeltelijk. Dat antwoord laat nog even op zich wachten. De lymfeklieren die verwijderd worden zullen mij hooguit een wat dikker been kunnen geven, maar de arts verwacht geen oedeemproblemen. Kan een mens leven zonder milt? Jazeker kan dat. Ik zal wel wat vaccinaties moeten halen, onder andere tegen pneumokokken. Maar die zou ik gezien mijn leeftijd toch al krijgen. En voorzichtig leven. Er zijn organen die de functie van de milt overnemen. Het litteken wat ik al heb wordt weer gebruikt voor deze operatie. Daar ben ik toch al gewend. En niet weer een nieuw litteken, dat is fijn. Verder zie ik wel. Mijn lichaam reageert standaard anders dan anders. De arts vond dat ik er goed en fit uitzag. Tja, wat wil je met al dat wandelen. En toch ook redelijk gezond eten. En ook rust nemen. Wij hebben die mogelijkheid. Die fitheid was bij mijn eerste operatie een voordeel. Hierdoor kon ik meedoen aan een studie. En de fitheid zal mij ook door deze operatie helpen.

Chemokuur
Terwijl wij zaten te wachten in de wachtruimte kwam de gyneacoloog die het team leid nog langs. Ze vroeg ook hoe het ging en of ik nog bloed moest prikken. Dat zat inderdaad in het dagschema. Dus ze ging op zoek naar bloedbuisjes voor de studie waar ik aan meewerk. Zij ging eerst nog even overleggen met de internist. Dat zagen wij gebeuren op de gang.