Eigen baas zijn gaat niet van een leien dakje
Het was een drukke tijd, vooral toen ik er alleen voor stond, maar gelukkig kwam ik iemand tegen die ook chauffeur was, maar dan directiechauffeur. Hij kwam uit de politiewereld, maar na 25 jaar bij de politie had hij het wel gezien en doordat hij net gescheiden was en in het noorden van het land een nieuwe liefde had ontmoet, was hij een geheel andere baan gaan zoeken en getrouwd met deze nieuwe liefde.
Helaas voor hem, hield de liefde geen stand, hij scheidde en woonde alleen in een leuk, klein huisje in de buurt van Groningen. We leerden elkaar kennen en er sprong een vonkje over. Na uren gepraat te hebben en elkaar goed te hebben leren kennen, besloot ik hem een baan aan te bieden in mijn uitzendbureau. Ik kon het alleen niet bolwerken, mijn dochters hadden ook hun opleiding en hun werk en uiteindelijk zou ik het alleen moeten oplossen. Deze man vertrouwde ik wel en we konden heel goed samenwerken.
Hij had nog werk, maar toen hij vertelde dat hij ontslag wilde nemen na de feestdagen, kreeg hij te horen dat hij direct wel mocht vertrekken, dus eigenlijk was het al snel geregeld en werkte hij bij mij op kantoor. Maar ook prive ging hij veel voor me betekenen. We bleven bij elkaar, ik kon mijn werk doen buitenshuis en hij kon de inschrijvingen mooi doen.

Maar met mezelf ging het niet goed, ik kreeg steeds vaker last van buikpijn en moest wat meer rust in acht nemen. Dat betekende ook, dat ik minder tijd in mijn werk kon steken als nodig was en dat we niet zoveel werk meer hadden dan voorheen. Toch trok het nog weer aardig aan, doordat er op schoonmaakgebied en andere functies ook vraag kwam. Ik nam het met beide handen aan. Maar toch bleef mijn gezondheid zorgwekkend.