Iedere moeder kent het wel: Om de haverklap zijn je kinderen verliefd of hebben "verkering". Dat stelt op die leeftijd nog niet veel voor, en zorgt meer voor vertedering. Zo ook mijn oudste en jongste dochters. Ze hebben al heel wat vriendjes "versleten". Voor mijn middelste van 10 is dat allemaal niet zo vanzelfsprekend. Autistisch als ze is vind ze sociale contacten maar lastig.
Wat het er ook niet makkelijker op maakt, is dat ze helemaal niet verliefd wordt op jongens. Ze valt op meisjes, en die zullen op die leeftijd niet snel toegeven dat ze verliefd zijn op een meisje, uit angst uitgelachen te worden. Zo was ze lang verliefd op Lotte. Een heel leuk meisje, maar sociaal-emotioneel veel ouder dan mijn meisje, en de liefde was helaas niet wederzijds.
Net kwam mijn kleintje naar me toe. Ze stuurde haar jongere zusje weg, want ze moest me iets vertellen over Liv en zichzelf. Daar kwam het hoge woord eruit. Liv en zij zijn verliefd en hebben verkering! Dat Liv pas 7 is mag de pret niet drukken. Ik kreeg er gewoon tranen van in mijn ogen, eindelijk heeft zij ook een keer verkering. Ik heb haar een dikke knuffel gegeven, en ze is weer snel naar buiten gerend, naar haar nieuwe liefde.
