Pinky Promise

Pinky promise.

Met een glas wijn en mijn pink omhoog in de lucht ga ik ver in gedachten verzonken mijn dag na die zo te zeggen zeer turbulent was. Laat ik beginnen bij mijn werkplek voor het uitzendbureau waar ik sinds een paar maanden, meer dan enthousiast, aan ben begonnen. Zoals men zegt, als je niks kan, bestaat er altijd nog zoiets als de horeca. Wat dat betreft ben ik een waar talentje als het aankomt op herkenning van mimieken en speel ik hier graag op in tijdens bruiloften, feestjes en andere partijen. Na afloop zak ik graag onderuit op de bank, met mijn wijntje en meestal een brede lach op mijn gezicht, bij de herinnering aan alle belevenissen van die dag.

Voor mijn sexleven en mijn werkzaamheden in de horeca zijn de hoogte- en dieptepunten hetgeen dat alles zo bijzonder maakt. Vandaag was een dieptepunt in mijn carrière. Om aan voldoende geld te komen om te overleven draai ik ook kantinediensten op MBO-scholen. Na al eerder kennis te hebben gemaakt met mevrouw Bulstronk (uit het boek ‘Mathilda’) wat was uitgelopen op een regelrechte ramp, kreeg ik vandaag de mogelijkheid onze relatie nog verder naar beneden te halen.

Twee oude verzuurde haringen stonden mij vanochtend op te wachten, de ene met haar grote soeplepel al roerend in de soeppan en al bij mijn eerste actie werd ik op mijn plaats gezet. Net zoals tijdens mijn eerste ervaring met deze vastgeroeste heksen mocht ik de broodjes in de oven doen. Wat een ervaring!!!! Ik sta bij de oven en wil handschoenen aantrekken. Mevrouw Bulstronk komt boos naar me toe.’ Nee, dit moet op de plaat in de oven met blote handen;’ zegt ze met een uitdagende blik. Ik kijk haar verbaasd aan en vraag met mijn puppy oogjes of dit niet met handschoenen mag zoals er in de gebruiksaanwijzing staat beschreven. ‘Nee jonge meid, wij werken zonder handschoenen’. Mijn broek zakt van mijn kleine kont af en ik schiet vuurwerk. ‘Aju, paraplu;’ zeg ik dan maar snel om verdere problemen te voorkomen.’ Ik hoor ze achter mij schreeuwen: ‘Wat een vies wijf, deze gaat ze nog wel voelen.’