Ik ben me steeds vaker bewust van mijn gedachten die verschieten van het verleden naar de toekomst en weer terug. Het gevoel dat hierbij los komt is vaak niet te evenaren met vreugde maar eerder met angst en verdriet. Ik ben dan ook op een punt in mijn leven aangekomen dat ik een hoop gebeurtenissen in mijn verleden aan het verwerken ben. Dit gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot en ik heb hier onwijs veel energie voor nodig. Ik volg al een paar maanden EMDR (Eye Movement Desensitization Reprocessing) of te wel Trauma Therapie. Dit helpt me om uit de wirwar van herbelevingen en gedragingen te komen die ik door deze gebeurtenissen eigen heb gemaakt.
Sinds een maand of 3 ben ik bezig met de EMDR sessies en ik kan met trots zeggen dat het me enorm veel helpt in mijn verwerkingsproces. Ik ben er in geslaagd om voor het eerst in mijn leven op een stoel te blijven zitten terwijl er verschillende mensen om mij heen verbaal het gevecht met elkaar aangingen.
Ik zal even toelichten wat voorheen het obstakel was waarom ik niet kon blijven zitten. In mijn kinderjaren heeft mijn vader mij enorm veel mishandeld en dit heeft doorgezet tot na mijn 19e levensjaar. Hierdoor ben ik het vertrouwen in mensen kwijtgeraakt en heb ik zo`n alertheid ontwikkeld dat ik agressie vaak al zag aankomen voordat het überhaupt in ontwikkeling was. Mijn vader vernederde me dermate dat ik geen gevoel voor eigenwaarde meer had. Dit deed hij met een luid schreeuwende stem die door merg en been scheerde. Deze stem hoorde ik dan ook telkens terug als er iemand in mijn bijzijn het verbale gevecht met een ander aan ging.
Soms ging mijn herbeleving zo ver dat ik daadwerkelijk geloofde dat ik weer terug in de situatie met mijn vader was. Dit zorgde ervoor dat ik direct op de vlucht sloeg zodra iemand agressief werd in mijn bijzijn.
Dit alles is nu verledentijd en ik ben me bewust dat het verleden het verleden is en dat wat gebeurt is niet nog eens zal gebeuren.
De eerste EMDR Sessie die ik meemaakte was voor mij een totaal nieuwe ervaring en wist ook niet goed wat ik hiervan moest verwachten. Ik stapte er dan ook volledig open en oordeel loos in. Natuurlijk waren er wel enigszins zenuwen die om de hoek kwamen kijken maar dat was niets tegenover de dagelijks terugkerende angst die ik ervaarde tijdens een herbeleving.
Ik weet nog goed dat ik op de dag van mijn eerste sessie de kamer van de psycholoog binnen kwam lopen. Het was een kamer met daarin twee gestoffeerde stoelen en een klein tafeltje met daarop wat speelgoedblokjes voor kinderen. De psycholoog vertelde me nog dat in deze kamer ook therapie voor kinderen gehouden werd. De kamer was compleet wit en naast de deur zat een raam van de vloer tot het plafond zo`n dertig centimeter breed.er waren ook twee ramen naar buiten maar deze hadden geen zicht naar buiten omdat dit geblokkeerd werd door gesloten lamellen. Ik deed mijn jas uit en hing deze naast het raam van de deur op aan de kapstok dat als enigste bevestigd was aan de muren van het kamertje. We namen plaats op de stoelen en de eerste vraag die de psycholoog stelde was hoe het met me ging en hoe ik me op dat moment voelde. Ik antwoorde hem eerlijk dat ik best zenuwachtig was maar dat ik er enorm naar uit keek om met dit levensbepalende stuk aan de slag te gaan. Hij bewonderde mijn motivatie en legde mij het verloop van de sessie uit. Hij vertelde me hoe hij te werk ging. We zouden eerst het ergste punt uit mijn verleden zoeken waar ik het meest last van ervaarde. Dit zouden we samen gedetailleerd gaan bespreken. Vervolgens zouden we het verwerkingsmechaniek in gang gaan zetten. Dit gebeurt doordat de psycholoog met zijn vinger of pen of iets soortgelijks van links naar rechts beweegt op zo`n 40 centimeter van mijn gezicht af. De bedoeling is dat ik de pen of vinger volg en iedere keer wanneer hij stopt met bewegen moet ik benoemen waar ik op dat moment aan denk of wat ik voel. Tijdens de beweging van de pen of vinger moet ik denken aan de gebeurtenis waar ik last van ervaar.
De sessie was begonnen en we bespraken de gebeurtenis die mij het meeste last bezorgde. Ik begon te vertellen over een gebeurtenis die zich had voor gedaan in Tsjechië. Ik vertelde het volgende, ik weet nog goed dat ik met mijn vader en de buurman iets was gaan drinken op de top van een heuvel gelegen in het plaatsje Trebice niet ver van de plaats waar we uiteindelijk zouden gaan wonen. We bivakkeerde hier omdat we nog niet in ons nieuwe huis konden gaan wonen. We hadden alle drie het nodige bier gedronken en het lopen verliep dan ook niet geheel vlekkeloos. Toen we bijna beneden aan de voet van de heuvel waren en het huisje naderde ontstond er een meningsverschil tussen mij en me vader. Het onderwerp was zo miniem dat ik me dat niet eens meer kan herinneren. Maar blijkbaar was het genoeg voor mijn vader om zijn knop om te zetten en zich om te draaien om me aan te vallen. Dit was een vaker voorkomende situatie maar toch telkens als het gebeurde was er een schrikfactor dat me compleet deed bevriezen. ik zag hoe mijn vader met zijn volle vuist uithaalde naar mijn gezicht. Het volgende moment lag ik met een furieuze man boven op mijn borstkas die de ene vuist naar de andere richting mijn gezicht manoeuvreerde terwijl ik machteloos probeerde mezelf te verdedigen. Na een paar keer goed geraakt te zijn staakte mijn vader de aanval en stond op. Hij schreeuwde dat ik een klootzak was en dat ik niet hoefde te proberen om naar binnen te komen. Ik keek rechts van me en daar stond de buurman die had het hele tafereel gade geslagen en geen vinger uitgestoken of ook maar een poging getracht de woede van mijn vader te stoppen.
Na dit verhaal te hebben verteld was ik helemaal in de gebeurtenis verzonken. Het was net of ik het compleet opnieuw aan het beleven was zoals ik vaker meemaakte in de nacht tijdens nachtmerries of overdag tijdens een verbaal gevecht tussen andere. De psycholoog haakte dan ook direct in op mijn emotie en herbeleving en starten de EMDR sessie.Tijdens de sessie voelde ik me enorm angstig en ik heb herhaaldelijk de eerste rake vuist op mijn gezicht gevoeld. In de verloop van de sessies maakte de angst die ik ervaarde plaats voor verdriet en boosheid dat ik er meerdere malen heb uitgegooid. Tijdens de laatste sessie over deze gebeurtenis heb ik de zin die ik telkens moest herhalen `` hij kan me niets meer maken’’ eigen maken en kon ik hem ook voelen. Ik was klaar! Voelde een zware last van mijn schouders vallen die voor een verlichting in mijn hersenen zorgde.
Na er meerdere malen over gesproken te hebben met goede vrienden heb ik het een plekje kunnen geven. En met opgelucht hart kan ik zeggen dat ik geen herbelevingen meer ervaar. Ik kan me weer mengen in een discussie zonder bang te zijn dat het uit de hand loopt. En als het gesprek hoger oploopt kan ik er zelf voor zorgen dat dit niet escaleert omdat ik rustig kan blijven.
Ik ben nog niet klaar met de EMDR omdat ik nog meerdere trauma`s te verwerken heb.
Toch ben ik zo blij dat ik nu over dit onderwerp kan praten en mezelf niet meer laat beïnvloeden door het verleden. Ik kom elke sessie weer een stukje dichter bij de echt ``ik’’ en daar ben ik dankbaar voor.
Dit heb ik geschreven als een soort afsluiting voor mezelf en wil graag mensen steunen die met iets soortgelijks kampen en niet weten wat ze er mee moeten doen. schaam je niet en vraag EMDR aan, ``het helpt’’
EMDR Sessie
PASOP!!!
Dit kan herinneringen oproepen die als lastig ervaren kunnen worden. Dit is namelijk een echte EMDR sessie zoals die door een echte psycholoog geven word. Dit zodat iedereen kan zien hoe dit nou in werkelijkheid in werking gaat.
