Emigreren naar Finland (deel 3)
Dus plannen gaan maken om te emigreren. Ik vond het belangrijk eerst een baan te vinden. Na veel brieven, mails en telefoontjes leek ik beet te hebben. Een kwekerij in de buurt van Turku werd geleid door een jonge man, die in Nederland had gestudeerd en zelfs wat Nederlands sprak. Na wat contact heen en weer, werd ik uitgenodigd. Ik boekte snel een vlucht, en ging vol goede moed op bezoek. Na een uitgebreide rondleiding en veel gesproken te hebben, werd ik bedankt voor mijn bezoek met de mededeling dat er op dit moment geen plaats voor me was.
Teleurgesteld en licht gefrustreerd reed ik het bedrijfsterrein af. Nog geen halve kilometer van het bedrijf, zag ik een nog grotere kwekerij. Mijn frustratie maakte plaats voor vastberadenheid. Ik liep het kantoorgebouw binnen, en vroeg de receptioniste of er leidinggevend personeel aanwezig was. Even later kwamen er twee heren naar me toe. Ik vertelde ze dat ik naar Finland ga verhuizen en dat ik graag voor ze wil komen werken. Geïnteresseerd vroegen ze naar mijn achtergrond. Vrijwel direct volgde de vraag: wanneer kun je beginnen.
Eenmaal weer thuis, realiseerde ik me dat het nu echt gaat gebeuren. Ik ga mijn vrienden, kennissen en familie achterlaten om met een dame, die ik in een bar heb ontmoet te gaan samenwonen. We hebben veel met elkaar gepraat en ik ben dol op haar, maar samenwonen is toch wel wat anders. Normaal gesproken bouw je een relatie op door veel meer tijd met elkaar door te brengen, en niet alleen mini vakanties. Die mini vakanties waren kleine feestjes, hoogtepunten omdat we elkaar lang niet hadden gezien. Je laat dan meestal niet het slechtste van jezelf zien. Niet dat ik twijfelde, maar ik zocht toch meer bevestiging. Veel praten met mijn broers en zussen. Ook met mijn ouders. Vooral mijn moeder gaf me bevestiging, toen ze zei: waar wacht je op jongen! Beter wordt het niet.
Dan begint een hoop geregel. Abonnementen opzeggen, de belastingdienst informeren, baan en huur opzeggen, spullen verkopen en je uitschrijven bij de gemeente. Dat laatst bleek nog lastig. De gemeente wilde eerst een bewijs van inschrijving zien van de gemeente waar ik ging wonen. Zoiets kun je alleen persoonlijk afhalen bij gemeentezaken in Finland. In Finland wilden ze eerst een bewijs van uitschrijving zien. Ik heb ‘het kastje’ en ‘de muur’ goed leren kennen, zal ik maar zeggen. Uiteindelijk kwam alles goed. Het feit dat Finland bij de EU zit en ik een baan in Finland had, hielp erg mee. Ook mijn vriendin kon veel regelen in Finland voor me, geen last van de taalbarrière.
