Ik ben net terug van een week Hongarije. Helemaal alleen gegaan wat mensen best dapper vonden aangezien ik met een stok of krukken loop.
Ik heb hEDS, voorheen HMS en het houdt in dat ik hypermobiel ben (al ben ik nu op mijn 50e al een eind verstijfd) wat weer betekend dat mijn gewrichten overbeweeglijk zijn, spontaan of bij wat druk uit de kom gaan, of half uit de kom gaan en dat er iets mis is met mijn bindweefsel waardoor er al een paar verder gezonde kiezen getrokken zijn omdat die alleen nog vastgehouden werden door mijn tandvlees.
Nou ja, je begrijpt het wel, veel pijn dus. Maar voor ik naar Hongarije vertrok hoorde ik geweldige verhalen van anderen met gewrichtsproblemen zoals reuma en EDS (Ehlers Danlos syndroom) die helemaal opbloeiden daar. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wat moeite had om het te geloven. Ik wilde best aannemen dat warmte lekker is voor een getergd lijf maar geloven dat men er pijnloos of pijnarm was..? Neuh.
De eerste ochtend echter dat ik wakker werd op mijn vakantieplekje bij een zelfvoorzienend levend stel viel me meteen op dat ik niet wakker was geworden van pijn in mijn heup of rug. Ik lag doodstil en "voelde". Niks! Er was geen pijn! Ik lag daar maar en probeerde iets van de oude pijnen terug te vinden maar er was gewoon echt NIETS.
Die dag heb ik mijn wandelstok laten staan. Ik liep voorzichtig als een oude heks, bang dat ik mezelf zou overbelasten en ik de rest van mijn vakantie plat zou liggen ofzo.
Elke dag liep ik beter en zelfverzekerder zonder napijn in de avond of ochtend. Het leek wel alsof er gewoon nooit wat aan de hand was geweest! Geloof me, dan ga je echt even aan je eigen verstand twijfelen, ik wel tenminste.
Ik liep, bukte, wandelde. Over vlakke wegen en hobbelend tot flink hellend terrein, niks leek mij te deren en ik genoot met volle teugen van dit wondertje.
Je went heel snel aan het niet hebben van pijn. Er stond geen enkele druk op mijn gewrichten en ik heb in al die tijd maar één snelle subluxatie van een vinger gehad, eigenlijk het vermelden niet waard want dat was mijn eigen schuld omdat ik geen geduld had met een hangslot.
En nu ben ik terug. Al drie dagen. En ik loop nog steeds als een kievit, buk zonder gekerm en pijn en mijn stok slingert ergens vergeten rond.
Ik weet dat het effect niet eeuwigdurend is en ik ben als de dood voor het moment dat ik weer met de stok aan de wandel moet, liever zit dan loop en continu pijn heb in bijna alle gewrichten.
Ik weet dat ik enorm ga huilen als het weer begint want ik vind bewegen fijn, wandelen leuk en pijn gewoon echt naadje. Van pijn wordt je ook doodmoe maar nu blijk ik dus geen luie donder te zijn maar een actief mens die echt niet te beroerd is een hoop dingen op een dag te doen.
En nu had ik bedacht dat ik best wil emigreren. Naar Hongarije dus. Voor een fijn pijnvrij of pijnarm leven. Maar ik zit in de bijstand en vanuit de bijstand kom je niet (meer) in de WIA en bijstand kun je niet meenemen.
Met een halve uitkering om mee te nemen ben ik al dolblij en dat zou de staat ook nogal wat besparen. Dat scheelt de staat maar liefst 15.095 Euro per jaar, netto! Want geen huurtoeslag meer nodig, en geen medicijnen tegen de pijn. Je zou toch denken dat dat iets is...? Ik zou wel een zorgverzekering nodig hebben maar die kan ik ook in Hongarije nemen.
Ik ben dus op zoek naar overtuigend bewijs dat het voor beide partijen het beste is. In elk geval voor mijn gezondheid want dat vind ik persoonlijk het allerbelangrijkst. Wie er tips heeft of een geweldige inval mag het zeggen.
Help me om normaal te kunnen functioneren want ik geniet momenteel echt zo intens. En nee, ik zit niet te wachten op linkjes welke uitkering je mee kan nemen en welke niet, ik ben zelf ook redelijk handig met google. Ik wil tips van ervaringsdeskundigen, mensen die bij de sociale dienst o.i.d. werken.
En nee, een baan zoeken zit er niet in vermoed ik. Ik ben tegen de 51, ga naar een redelijk arm land als het meezit, en wil naar het platteland om rustig te leven met een moestuin en wat kipjes en de hond. Wie oh wie heeft info of tips waar ik wat aan heb?

Loading full article...