En hoe het verder ging.
2 Januari moest ik gewoon weer aan de bak, ik schoof het nog steeds af op een buikgriep of een gewoon griepje en ik zou wel weer beter worden, gewoon even doorbijten. Een week verstreek, ik voelden mij nog niet veel beter, nog steeds afschuivend op griep, want ja mijn collega's waren ook om en om ziek en ook bij hun duurden het even voor ze weer helemaal beter waren. De ene na de andere week verstreek, en ik werd maar niet beter, maar de harde werker die ik ben bikkelde ik door, ik wilden mij immers nog steeds bewijzen. Op een gegeven moment nam mijn baas mij apart en vertelden mij dat hij tussen neus en lippen door het Restaurant had verkocht zonder het aan mij te vertellen, hij wist dit al op het moment dat hij mij aannam voor de vacature waar ik voor kwam, maar was bang dat als hij dit zou aangeven ik de functie af zou wijzen. Al het andere personeel was wel op de hoogte, ik was gewoon door verkocht en moest het daar maar mee doen. Â
Alles ging van kwaad tot erger, ik moest nog meer werken want er was nog steeds een personeelstekort, alles wat ik deed was niet goed genoeg, ik kreeg steeds meer taken boven op me, want ja anders zou de nieuwe eigenaar een probleem krijgen met zijn nieuwe koks and so on. Op een gegeven moment was ik het zat en ben ik naar hem toe gestapt, aangegeven dat ik er klaar mee was en helemaal niet mee over wilden naar de nieuwe eigenaar. Er kwamen een hoop beloftes uit en hij zou er voor zorgen dat ik niet mee over hoefden, ha EINDELIJK een rustpunt DACHT ik. Uiteindelijk een week voor overname is dit compleet uit de hand gelopen, hij had het zo vergooid dat ik uiteindelijk niet onder de overnamen vandaan kon komen wettelijk.Â
Uiteraard zetten ik mijn hakken in het zand, ik had immers al een ander baantje gevonden en inmiddels een contract daar getekend. Ik ben nog nooit NOG NOOIT zo erg door een baas uitgescholden als die dag dat hij dat deed. Dit ging mij niet in de koude kleren zitten, en dit is dan ook het moment dat ik niet alleen meer "onbewust" last had van een Burn Out, want ja ik wilden alleen nog maar slapen en alleen gelaten worden, maar kwamen er ook Paniekaanvallen bij kijken. Dagelijks stond ik met deze aanvallen op de werkvloer, had ik er thuis last van zodra ik in bed lag, en ging mijn Emetofobie (meer uitleg in een andere blog) ook verder met mij aan de haal. Ik ging kapot, letterlijk en figuurlijk, lichamelijk en geestelijk.Â
Heb je me blogje helemaal gelezen, en ben je benieuwd hoe mijn persoonlijke verhaal verder gaat? Ik probeer dagelijks een nieuwe blog te posten met opbouw tot hoe het nu met mij gaat en hoe ik met mijn stempeltjes zoals ik mijn Psyche noem, om ga! Bedankt voor het lezen. <3
