Ergens in de verte hoor ik sommigen waarschijnlijk al zuchten. "20? Wat is daar nou erg aan?" En het enige antwoord dat ik daar eigenlijk op kan bedenken is: Lekker Niets! Maar toch komt de rest van mijn leven opeens wat dichterbij nu die 1 plots verandert in een 2.

Geen zorgen, ik ben niet van de ene op de andere dag in een zeer vroege midlifecrisis beland. Bij het opstaan en het uitblazen van mijn verjaardagskaarsje op mijn Mellow Cake (taarten zijn zo passé ;-) ) kwam gewoon de gedachte op dat binnen 10 jaar mijn leven er waarschijnlijk helemaal anders uit zal zien. Tram 2 is immers slechts een overgangsfase, waar falen nog sneller geaccepteerd wordt en opnieuw beginnen helemaal niets ergs is. Eenmaal op tram 3 lijkt het allemaal wat serieuzer te worden. Werk, huisje, tuintje, beestje... Of zo ziet het er toch allemaal uit in de ogen van deze kersverse twintiger.

Zal ik over 10 jaar afscheid nemen van mijn angst voor kinderen (horror babysit verhalen bij de vleet)? Zal er iemand zijn waar ik me thuis bij voel? En waar zal die thuis zijn? Zal ik wat kunnen doen met toneel of zal het toch die kantoorjob worden?


Toen ik 10 werd vond ik 20'ers ongelofelijk cool. Ondertussen weet ik dat het ook maar mensen zijn die zich vragen stellen en toch maar het besluit nemen dat die laatste Mellow Cake er wél bij kan.

Loading full article...