Vandaag plannen we opnieuw een daguitstap. We zorgen dat we een picknick mee hebben, zodat we volledig ongebonden zijn.
We rijden naar de zuidkust, de Costa del Sud. Het is een eindje rijden, maar we vertrekken al vrij vroeg in de voormiddag.
Op de kaart van Sardinië zien we dat we een rondrit kunnen maken : Via Teulada loopt een groen gemarkeerde route, door de bergen, zowat evenwijdig met de kust. (Groen germarkeerde routes wijzen op pittoreske routes) Dan kun je via Chia, een toeristisch kuststadje in het zuiden, de kustlijn volgen tot in Porto di Teulada om zo terug naar Iglesias te rijden waar we logeren. Ook die route wordt groen gemarkeerd.
Aangezien de wolken van gisteren nog aan het optrekken zijn, besluiten we eerst de bergenroute te doen. Het is inderdaad een route met veel haarspeldbochten en we hebben af en toe zicht op het gebergte. Helaas zijn er erg weinig stopplaatsen en moet de chauffeur zijn ogen wel op de weg houden. De weinige stopplaatsen die er zijn, liggen in bochten en dienen eerder als uitwijkstrook dan als panoramisch uitzicht. Op de plaatsen waar je kunt stoppen, is er ook heel weinig van de omgeving te zien : bomen en struiken belemmeren het zicht of je bent net het zicht op de bergen kwijt omdat je al ‘om de hoek’ bent. Een wandelingetje langs deze bochtige weg is uitgesloten. Italianen nemen de afdalingen vrij vlotjes.
Onze eerste stop is pas in het kuststadje Chia. We parkeren bij het plaatselijke winkeltje met bar en besluiten te voet de tocht naar het verderop gelegen torentje ‘Torre di Chia’ op de heuvel te maken. Net als in Corsica liggen deze torentjes strategisch op elke uitkijkpost en bieden ze een mooi uitzicht. Naast het torentje bevindt zich een prachtig zandstrand in een baai. Uit ervaring weten we dat tot het strand rijden eindigt in een betaalparking met een vast dagtarief. Dit bedraagt vaak 5 euro. Aangezien we enkel naar het torentje willen en daarna verder willen rijden, parkeren we dus op een afstand van de betaalparking.
Meestal geldt er op de weg erheen een parkeerverbod. Wij vinden de wandeling niet erg. Zo zijn we eens uit de auto en zien we nog iets ook.
Van op ‘Torre di Chia’ heb je een heel mooi uitzicht.
We vervolgen onze weg langs de bochtige kustlijn, met af en toe een stop. We blijven betaalparkings vermijden. Die wijzen vaak op drukke stranden. We nemen regelmatig zand- en keien weggetjes richting zee. Op die manier komen we bij verlaten plekjes en opgedroogde riviermondingen.
Wat verder zien we ‘Torre di Piscinni’ op een lager gelegen rots. We parkeren de auto langs de weg, nemen de picknick mee en beginnen aan de afdaling er naartoe. Het uitzicht is er prachtig en we zijn er helemaal alleen. We installeren ons op de rotsen bij het water en eten onze broodjes daar op.
Na de picknick klimmen we nog even tot bij het torentje, waar we weer een prachtig uitzicht hebben. Ondertussen is de wind fel toegenomen en koelen we wat af. De klim terug naar de auto valt daardoor wel mee.
We stoppen bij een lagune, maar ook hier zijn weer geen watervogels te spotten. Wel een kudde geiten die met hun bellen naderen en even later de beide steile hellingen langs de weg bevolken.
Het strand er tegenover is compleet verlaten. Ook hier is nochtans een betaalparking aan verbonden.
De vloedlijn ligt vol natuurlijk afval waar onze voeten in wegzakken.
Door de sterke wind worden onze kuiten gezandstraald wanneer we over het zand in de richting van de lagune lopen. We komen echter niet voorbij de brug. We zakken tot onze enkels in het natte zand. De ondergrond is zompig en ligt vol wier.
We rijden de kustweg verder af tot bij Porto di Teulada, een vissershaventje met een stukje jachthaven. Ook hier siert weer zo’n torentje een uitkijkpunt.
Deze kustlijn is zeker een aanrader : mooie, bredere stranden, uitstekende rotsen waarop je een mooi uitzicht over de blauwe zee hebt en verder puur natuur.
