We rijden naar het westen vandaag. We vertrekken pas na de middag aangezien het maar een half uurtje rijden is vanuit Iglesias, onze uitvalsbasis in het zuidwesten.
Eerste echte stopplaats (en geen halte langs de weg) is Porto Flavia. Ook hier eindigt de weg weer bij een betaalparking, maar wij willen geen uren op het strand doorbrengen, dus parkeren we wat verder van het strand. Daar hoef je niet eens heel ver voor terug te keren.
De weg loopt dood bij het strand en de kliffen.
Voor de kust van #Porto Flavia ligt een uitstekende klif (133 m hoog) in het water, #Pan di Zucchero.
(vertaling : suikerbrood)
Porto Flavia is, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, geen haven. In deze streek staan heel veel ruïnes van oude mijnsites. Ook hier is dit nog te zien. De ‘poort’ die gangen van de mijn met de zee verbond is er nog te zien. Daar kwamen de boten zilver en andere kostbare metalen ophalen.
Om de kolossale poort te zien, moet je echter de boot nemen en langs Pan di Zucchero varen. Van op het land is enkel het silhouet met de kantelen te zien. De wandeling vanaf het prachtige strand tot aan de ingang van de mijngang is een aanrader. Heel mooie uitzichtpunten ! De mijngang zelf is te betalen en is verder geen museum.
Wat verder langs de westkust ligt #Cala Domestica, één van de mooiste stranden van Sardinië. Ook hier valt de kleurenpracht van het water weer op.
Zelfs het weggetje erheen (let op : opnieuw betaalparking hiervoor !) is een postkaartje waard.
We hebben er een klimmetje over rotsblokken voor over om het strandje ‘om de hoek’ te bereiken.
(De 'weg' rechts over de rotsen, op de foto hieronder. Op de tweede foto zie je waar je terecht komt als je door de opening in de rotsen gaat.)
Je kunt ook boottochtjes boeken naar deze prachtige stranden. Dan varen ze langs de kliffen en laten hun passagiers enkele uren op de mooiste stranden, soms enkel per boot bereikbaar, doorbrengen.
