Het is eind juli. Een loden zon staat aan een grijsblauwe hemel. De lucht boven de wegen en de velden trilt van de hitte. Het is ruim 30 graden.
Wij besluiten een heel rustig fietstochtje naar zee te doen, omdat dit het koelste plekje van het land schijnt te zijn.
In de Vlaamse polders wordt de droogte duidelijk zichtbaar. Het weinige groen is aan waterlopen te vinden. Voor de rest is bruin de hoofdtint.
In de buurt van fietsknooppunt 75, niet ver van het openluchtmuseum Atlantikwall, ligt het 'Opvangcentrum voor vogels en wilde dieren' van Oostende. We passeren er geheel toevallig tijdens het fietsen.
Wie al vaker wat las van mijn hand, weet dat de natuur ons enorm aantrekt.
Daarom trekken we onze remmen dicht en gaan er een kijkje nemen.
Vlak bij de ingang parkeren we onze fietsen. Een soort kist vlak bij de deur trekt mijn aandacht : een vogelbox.
Hier kun je een gewond dier achterlaten als het centrum gesloten is. Medewerkers ontfermen zich zo snel mogelijk over het dier. Op de box hangen instructies over hoe je het dier daar kunt achterlaten.
Wie een dier vindt, kan dus dag en nacht daar terecht. Er staat ook een telefoonnummer bij voor heel jonge dieren die snel hulp nodig hebben.
Een vriendelijke medewerker komt de deur voor ons open doen en begint enthousiast over de werking van het centrum te vertellen.
De naam is misschien wat misleidend. Je zou denken dat je hier enkel met gewonde vogels terecht kunt. Je kunt er echter ook terecht met andere 'wilde' zoogdieren, zoals egels, vossen, konijnen...
Het verbaast ons te horen dat er momenteel zo'n 40 dieren per dag binnen gebracht worden en gemiddeld zo'n 3 750 à 3 800 per jaar.
In een droge zomer zoals deze, zijn vooral de watervogels het slachtoffer. Waterplassen en vijvers worden ondiep en worden makkelijker besmet met bacteriën.
Ook jonge meeuwen, die op daken geboren worden, worden veel binnengebracht in de zomer. Ze kunnen niet goed genoeg vliegen en belanden op de straat.
Alle dieren die binnengebracht worden, krijgen een volgnummer en worden in een boek en een volwaardig computersysteem bijgehouden. Ook de vinder wordt hierin opgenomen, zodat die achteraf info krijgt over het eindresultaat. De gegevens worden doorgestuurd naar Vlaamse instanties en de universiteit van Gent.
Het team in Oostende bestaat uit 5 vaste werknemers en ruim 150 vrijwilligers. Ook buitenlandse vrijwilligers worden in het team opgenomen, bijvoorbeeld Erasmusstudenten.
Het opvangcentrum maakt deel uit van een reeks nationale dierenhospitalen onder 'Vogelbescherming Vlaanderen'. Verspreid over heel Vlaanderen zijn er twaalf.
Hier vind de lijst met het overzicht, waar ze gevestigd zijn en alle nuttige contactgegevens.
Op zaterdag 18 augustus was er een opendeurdag. Dan waren er rondleidingen en kon je een kijkje nemen achter de schermen.
Wie interesse heeft, kan hier ook de website van dit opvangcentrum raadplegen. Daar vind je heel wat uitleg over wie ze zijn, wat ze doen en eventuele contactgegevens.
Gelukkig bestaat dit soort centra en zijn er voldoende vrijwilligers met een hart voor dieren om alles draaiende te houden.
Tijdens het vervolg van de fietstocht heb ik vooral oog voor de dieren die bij deze hitte gewoon, zonder enige schaduw, in verdorde weiden zitten.
Het is 34 graden en in heel wat weiden staan de koeien in volle zon. Er staat geen enkele boom, er is geen enkel plekje schaduw...
