In het jaar 2019 leefde eens een meisje dat opgroeide in het land van Pipi Langkous.
Ze was trots op haar roots en dat zag je ook aan haar.
Ze had namelijk hetzelfde kapsel als haar fictieve landgenootje. En ze was even rebels ook.
Het meisje, laat ik haar maar Greta noemen, probeerde de wereld wakker te schudden.
Maar de leiders van die wereld lachten haar uit.
Wat had dat kleine ding nou te zeggen in die grote-mensen-wereld ?
Ze had nog zoveel te leren en ze had nogal veel noten op haar zang.
Ze zette wel wat in beweging, al vonden de tieners het vooral tof dat ze daardoor op een legale manier van school weg konden blijven.
Maar verder haalde het bitter weinig uit, want diezelfde tieners deden lekker verder met waar ze al jaren mee bezig waren.
Het enige wat veranderde was dat er een plastiek rietje minder werd gebruikt en een plastiek zakje moeilijk te krijgen was.
En dat was al heel wat !
Maar Moeder Aarde huilde.
En de zeespiegel steeg.
.JPG)
Het werd 2020 en er was nog zo goed als niets veranderd.
Moeder Aarde huilde nog steeds.
En daarom besloot ze maar de grote middelen in te zetten.
De wereld wakker te schudden.
Drastische maatregelen te nemen.
Lenteschoonmaak te houden, zoals ze al eeuwen niet meer gedaan had.
En ze begon met de landen die haar het meest tegenwerkten.
De landen die beweerden dat ze er alles aan zouden doen om het klimaat en de aarde te redden, maar het plan steeds op de lange baan schoven.
In enkele weken tijd was haar plan klaar.
En ze liet families elkaar opnieuw ontdekken.
Ze aten weer samen, praatten met elkaar.
Groot en klein.
Ze beseften weer waar hun prioriteiten lagen.
Werk werd geen noodzaak meer.
Bedrijven sloten.
Mensen bleven thuis.
Ze beseften wie ze graag zagen, wat er toe deed.
Ze gingen wandelen en fietsen en lieten de auto thuis.
En de natuur ontwaakte en ze zagen het zelfs, deze keer.
Ze merkten op dat de vogels floten, dat de bloemen bloeiden, dat de bomen knoppen kregen...
De lucht werd schoner. Lawaai verstomde.
En mensen hadden tijd... Tijd voor elkaar, voor het mooie, voor wat er toe doet in het leven.
De wereld zou nooit meer dezelfde zijn.
En Moeder Aarde stopte met huilen...
Deze blog kwam tot stand via deze uitdaging .
