Deel 1 is alweer even geleden. Intussen zijn er best wel ontwikkelingen geweest. (klik hieronder voor het vorige deel)

Een ander leven (1)

Nog steeds heb ik geen kennisgemaakt met mijn nieuwe huisarts. Na het vorige, snel afgeraffelde consult met de vervangend huisarts, besloot ik eens goed voor mezelf op te komen en vroeg nadrukkelijk om een dubbel consult met mijn eigen huisarts. Wat denk je? Over twee weken kon ik terecht. Vervolgens vroeg ik dan toch maar om een enkel consult maar daar werd de wachttijd niet korter van. Weer afgezegd; hier had ik niks aan.

Een uitnodiging van specialist mevrouw M. kreeg ik niet, wel een intake (?!) bij het GGZ. Voor de vijfde keer of zo. Alles weer in moeten vullen, terwijl al m'n gegevens bekend zijn. Nu heb ik gesprekken met een verpleegkundige, 'B'. Geen arts of specialist dus. Hier ben ik eigenlijk geen stap verder gekomen. Hij houdt zijn eigen verhaal en ik vind geen klik of aansluiting of wat dan ook bij deze mijnheer, welke het ongetwijfeld goed bedoeld.

Maar er is hoop!

Sinds de vorige keer onderneem ik meer en als ik me niet goed voel, dus depressief of angstig, ga ik wat doen. En ik merk dat ik dan een voldaan gevoel krijg. Wel heb ik een periode van vermoeidheid gehad. Dat bleef ook bij de Yoorsie's niet onopgemerkt. De gesprekken bij mijn therapeut, 'H'. gaan gewoon door. Dit gaat met up's en down's maar na lang wikken en wegen zijn we eruit; wat betreft het volgende dan. Ook ik mag EMDR gaan 'doen'. ('ondergaan' klinkt zo eng...)

De uitspraak van mijnheer B. "Dan doen we toch even EMDR, kan wel hoor.", klonk alles behalve geruststellend. Bij mijnheer H. weet ik me in veilige handen, omdat ik hem vertrouw en weet dat hij me niet naar zomaar iemand stuurt. Alleen gooit op het moment het ziek zijn van de therapeut roet in het eten. Maar ook dat kan gebeuren en geduld is een schone zaak heb ik wel ervaren in de 4-5 jaar dat ik nu aan het herstellen ben.

Op het moment is mijn omgekeerde dag/nachtritme wel een issue aan het worden...

Loading full article...