Onderstaande vind ik één van mijn mooiste gedichten ooit.

In 2017 geplaatst als destijds 'Prikbordbericht' maar deze verdient het om in een iets waardevoller context geplaatst te worden, vind ik. Bij deze als mooi fotogedicht...

PbE

'Verlangens'

Verlangen naar jou, zo intens
ik zag je staan, mooi, lang en rank
Kan dit niet aan,
ik ben maar mens.

Je ogen, mooi en bruin, een beetje dicht,
wanneer je lacht.
Je bent zo lief, al ken ik je niet
Maar deel met mij de nacht.

Nu loop je door, naar het perron
Stapt in de trein, naar Roozendaal
Vijf minuten, heb ik je gekend
Maar het was de moeite waard

Een hand op mijn schouder,
een zachte stem
Ik schrik, en ontwaak,
kijk om, een man, wat ouder
"Ga jij met de tram?"

Plots, de trein vertrekt,
zie hem nog even door het raam
een knipoog naar mij,
ik zag het echt

"De tram, de tram", zegt de oude man
Hij lijkt verward,
"ik ga met u mee, waar moet u heen?"
"Weet ik niet, ik ben alleen"

"Ik ook", zei ik
En huilde zacht.

PbE

© 2017 (Prikbordbericht) (Laatste update: 29-10-2020) Copyright; Blog en tekst(en)/gedicht van/door:  © The Original Enrique   Alle rechten voorbehouden/All right reserved.  Afbeelding van composita via Pixabay  En:  Afbeelding van engin akyurt via Pixabay (bewerkt) En:  Afbeelding van Henryk Niestrój via Pixabay  Tags:  #PbE#PoetryByEnrique#gedicht#gedichten#verlangen#verlangens#poezie#poetry#fotogedicht#ontmoeting#eenzaamheid#desire#lonelyness#poem #beautiful #trein #perron               

Loading full article...