De nacht is eenzaam, de nacht is verdrietig, de nacht is van mij.
Maar ook zo vertrouwd, troostend en rustig.
Iedereen slaapt, nu heb ik de macht...deze nacht.
Heel kinderlijk; ik ben de baas over de hele wereld, nou, in elk geval dit dorp.
Dat is mijn wereld. Als ik de tv uit heb, wat meestal zo is, is mijn wereld beperkt.
En dat is fijn. Geen Syrië, geenTrump, geen Noord-Korea. Mijn wereld is nu klein.
Klein maar fijn, deze nacht. Maar de volgende ook. En die van laatst. Maar alles stopt,
behalve ik. Ik ben van de nacht en de nacht is van mij. Het is 2 uur geweest. Ik zet nog koffie.
Want dat mag ik, en ik heb er zin in.
Ik zeg vaak ik, begin de zin met ik. Doe ik meestal niet, maar dat mag ik nu. Want dit is de nacht,
en de nacht is van mij...