Het was in de nacht van afgelopen maandag op dinsdag.
Op de A50 reed ik om ongeveer 03.10u. Uiteraard heel rustig op de weg en ik reed ook rustig aan.
Voor mij een vrachtauto en ging die inhalen. Maar ik zag dat de laatste oplegger scheef hing en besloot er even achter te blijven. Plotseling kwamen er ook vonken van rechtsachter van de vrachtwagen. Dit werd steeds erger. Ik gaf lichtsignalen en haalde de vrachtwagen in, zette de alarmlichten aan en vervolgens wou ik hem de vluchtstrook op dirigeren. Hij reageerde niet en reed weer voorbij. Opnieuw begon ik met het grote licht te seinen. De vuurregen, want dit was het intussen, moest hem toch opvallen?! Hij zag het en ging de vluchtstrook op. De man stapte uit. Hoewel er Duitse kentekenplaten op de vrachtauto zaten, maakt de man mij duidelijk dat hij ook mijn gebrekkige Engels niet kon verstaan, omdat hij uit Oekraïne kwam.
Wel zei hij continu: "thank you, thank you". Hoewel ik hem technisch gezien niet kon en wou helpen, omdat we op een gevaarlijk punt stonden, vlak voor knooppunt 'Ekkersrijt', kon ik wel de ANWB bellen die op hun beurt Rijkswaterstaat inschakelde. De velg rechtsachter had er totaal geen band meer om, nee, nog geen stukje rubber.
Maar:... in dit deel van de nacht was er iets gebeurd... Het was niet die "oostblokker die aan broodroof doet" zoals je dat zo vaak hoort. Nee, dit waren 2 mensen die elkaar op een bepaald tijdstip in de nacht op een zeker punt in hun leven ontmoetten en met elkaar samenwerkten. 2 mensen in de nacht, de één onderweg naar familie, de ander onderweg naar een beter leven. 2 verschillende doelen, 2 verschillende talen, maar daar op die vluchtstrook waren we samen. En weer gewoon 2 gelijkwaardige mensen die blij waren dat ze elkaar tegenkwamen... Zo mooi...
Shortened address for this post
Warning: This gets refreshed every hour!
QR Code
This is the unique QR code for this post.
Tip: Download your QR code with the button below or print it. Share it however you want with your friends and connections!
