Was het maar anders, anders dan zo.
Ik kan mijn draai niet meer vinden, dat maakt me boos.
Altijd gezocht en nooit gevonden.
Altijd gevraagd en nooit gekregen.
Dat vind ik zo zonde.
Aan mij heeft 't niet gelegen.

Elke dag vraag ik aan God, waarom heeft u voor mij niets gedaan.
Heb al zoveel geleden en nooit iets gehad.
Maar krijg nooit antwoord, hoeveel ik ook bad.
Hij blijkt ver van mij vandaan.
Nu hoeft het niet meer, ik wordt steeds ouder.
Niet meer realistisch, ik moet het laten gaan.

Voor de zoveelste keer, loslaten, rouwen.
Om iets wat ik nooit gekregen heb.
Wat blijft er nog over, een mooie droom.
Maar zal nooit wekelijkheid worden.
Het leven pest me, zo is het gewoon.

Maar gun me die ene keer, dat ene genot.
Maar zonder gevoel van schuld.
Nu zit mijn leven op slot.
En heb maar weinig geduld.
U zou voor ons zorgen, lieve Heer.
Maar sorry, ik merk het niet meer.