Er groeit postelein in mijn tuin.

Een onkruid dat bij ons steeds meer voor komt en dat zich tezelfdertijd ook ontpopt als een nuttige en gezonde plant. Deze Portulaca oleracea is traditioneel veel gebruikt geweest als wilde sla. De laatste jaren is ontdekt dat de blaadjes een zeer rijke bron van omega-3-vetzuren zijn. Toch merkwaardig, omdat vetten vooral in zaden van planten voorkomen en omega-3-vetzuren vooral in visolie. Ik heb soms ook de indruk dat hij een beetje naar vis smaakt. Of is dat pure inbeelding?

Portulaca oleracea L. - Postelein

Een kruipende, dikbladige eenjarige plant met kleine gele bloemen, die bij mij tussen de steentjes van de oprit groeit. Een echte cultuurvolger (wegen, tuintjes, wijngaarden).
De naam Portulaca komt waarschijnlijk van het Latijnse portula, kleine deur, omdat de vrucht zich als een deurtje opent, om de zwarte, glimmende zaadjes hun verspreidend werk te laten doen. De Postelein hoort samen met de Winterpostelein en de Montia tot de kleine familie van de Portulacaceae.

Samenstelling

• Opvallend veel 15,9 % vetten, vooral omeegga-3-vetzuren (400 mg alpha-linoleenzuur per 100gr verse plant)
  

• Zeer veel anti-oxidanten vit. C 500 mg, vit. E 200 mg, beta-caroteen 40 mg per 100 gr droge plant, glutathion en andere vitaminen (B1, B2, PP)
  
• Verdere voedingswaarde: calcium 100mg, kalium 580mg, magnesium 68mg
• Verder tyramine, noradrenaline en dopamine (Rombi 1988), neurotransmitters die van belang zijn voor ons geestelijk welbevinden

• Vooral rauw in salade met olijfolie (regime crétois): lekkerder en betere opname
  
• Decoct, afkooksel van de verse plant
• Oud recept van Dodonaeus; ‘‘Men eet ze dikwijls rouw, hetzij alleen, hetzij met andere kruiden in salade met olie, azijn en zout. Die postelein in de mond gehouden en gekauwd beneemt de bruinheid, stroefheid of vadsigheid van de tanden. Hetzelfde doet het sap ook of het gedistilleerd water als men dat drinkt of de mond daarmee spoelt.