Op een carpoolplaats net even buiten het centrum komen van alle kanten motorrijders aanrijden.
Hé ben je er al, zegt Tinus tegen Roef. Roef die altijd als laatste komt aanrijden stond er nu als eerste. Theo die altijd voor de rit snel zijn yoghurt at begon hard te lachen, zijn vrouw heeft hem eruit gegooid. Roef keek en zei, eet jij je Danoontje power maar op we vertrekken zo.
Het was een mooie groep van ongeveer twaalf verschillende motoren, allemaal mannen. Kijk daar komt onze voorrijder aan, riep iemand. Nou dat zou tijd worden, zei Roef. De meeste lachten erom. De mannen kennen elkaar al lang en ze wisten precies wanneer iets serieus was of niet. De voorrijder Hendrik deed zijn helm af. Hij had nog tandpasta in zijn mondhoek zitten. Heeft Theo zijn Danoontje gehad, want straks valt hij om. Ja die heeft hij gehad. Theo wees naar zijn mondhoek. Doe ik expres, ruikt de helm ook fris. Je hebt je verslapen. Ssssssst!!!!
Daar gaan ze richting Friesland. Iedereen had de route gekregen en weet dat Harlingen op het programma staat. Zo rijden ze mooi over de binnenwegen van Friesland richting Harlingen. Links was het mooi helder, rechts daarentegen waren dreigende wolken. Voor een stoplicht kwam Tinus naast Hendrik staan. Moet je kijken die komt over ons heen en ik heb nog geen nieuw regenpak. We kunnen daar wel even stoppen bij die winkel kun je er gelijk één kopen, zei Hendrik. Iedereen deed zijn regenkleding aan en Tinus kocht een regenpak. Het meisje bij de kassa haalde met een schaar de kaartjes eraf en de rit ging verder door mooie oude Friese dorpjes en over gladde slingerende weggetjes in de stromende regen. Maar dat houdt de mannen niet tegen.
Aangekomen in Harlingen was het gestopt met regenen en stonden ze bij elkaar Theo pakte zijn doosje lucifers om een sigaret op te steken maar die waren kletsnat geworden. Hier heb je een aansteker is veel makkelijker, zei Roef. Even later gingen ze naar binnen. Iedereen veegde de voeten buiten op een rubberen mat voor het mooi oud gerestaureerd pand. Eenmaal binnen zien ze dat hier de ouderwetse smirna tafelkleden nog op de tafels liggen. Kijk die lag vroeger ook bij mijn moeder op tafel, merkte Roef op. Ze namen plaats aan de lange stamtafel en onder het genot van een kop koffie met appelgebak bespraken ze de rit. Iedereen vond het een mooie rit. Na nog wat te hebben gedronken en een wandeling in de haven ging iedereen zijn eigen weg.
