De vrienden van Quentin Blake
Niet de bibliotheca Thurkowiana minor of de tentoonstelling 'Van lood tot led' noch Helmut Salden waren aanleiding vanmorgen Huis van het boek te bezoeken. Museum Meermanno in Den Haag heeft nog een kleine drie weken tekeningen van Quentin Blake binnen en aan de muren. Na het ontbijt een welkome wandeling richting centrum waar het op een steenworp afstand van het Centraal Station, tegenover het Malieveld, ogenschijnlijk onopvallend opduikt; de voormalige woning van baron Van Westreenen van Tiellandt, heden opengesteld voor publiek.
De ontvangst is allerhartelijkst, en na een beknopte uitleg vinden we moeiteloos de garderobe en onze weg in het statige pand. De verschillende verdiepingen zijn bereikbaar per trap en lift, en tot op zolder is er op een alleraardigste manier aandacht voor onder andere de verzameling van de baron, met bijzondere boeken, buitengewone beelden, beduimelde brokstukken en buitenissige bezienswaardigheden.
Op de zolder het hoogtepunt van dit museum. Zaterdagen kan men zich hier bedienen van een ganzenveer en met inktzwarte inkt sierletters op perkament priegelen. Natuurlijk geschiedt dit vanuit gewoonte gehuld in habijt en onder begeleiding van kerkelijke klanken. Uit eigen ervaring kan ik melden dat hoewel mijn schoonschrift geen schoonheidsprijs verdient, de rustgevendheid rendement oplevert.
Naast de genoemde geschiedenis van drukwerk en karakteristieken van het over de schreef gaan dus allerhande affiches van Quentin Blake. Terug in de tijd met oude bekenden als Matilda, Sjakie, heksen en griezels. Mooi om tot twee maal toe alle besef van tijd te trotseren in herinneringen van herkenbaarheid. Nog te zien t/m 3 maart. Museum Meermanno, Den Haag.
