Hulde voor de heren van het haast hemels restaurant Bridges Amsterdam. Na de naakte waarheid van De Wallen werden we warm welkom geheten achter de reusachtige rechthoekige ramen van dit aangenaam aangeklede aangezicht. Fijntjes flirten met een frisse flûte omgeven door een aantal amuses met wortel ,wasabi, garnaal, garnering, tapiocakrupuk, geschroeide schorseneer en snert. Boem wat een bijzondere binnenkomers. Bovendien bewijst de bediening zich bijzonder bedreven, broederlijk begaan en bovenal boeiend. Wanneer een wijn wereldkundig wordt gemaakt, is de kunde niet gemaakt, staat er een puike persoonlijkheid vierkant achter de vaak verrassende vinologische verbinding van versnapering en vloeistof.
Licht gerookte forel met pompoen, karnemelk, dille, peer en mosterd. Een vettige vis, stevig van stuk en latent lauwwarm, ziltig zonder zout te zijn. Pompoencrėme prominent protagonist, zalig zalvig zoet. De combinatie van karnemelk en dille is een dingetje, peer en mosterd paart prachtig. Een krokantje completeert het complexe culinaire kookkunstje en de kop is eraf. We lunchen en loungen lekker lang en met wat miezer buiten druppelen meer en meer mensen binnen om aan te schuiven zonder dat dit afbreuk doet aan de aandacht die diverse dames en heren van dienst ons schenken - qua wijn al evenmin, we worden 'vanwege uw verjaardag' tot twee maal toe bijgeschonken - of aan ons gelukzalig gevoel een magisch moment voor jezelf te durven delen.
Langoustine met dashi, Granny Smith, eendenlever en knolselderij. De gepofte rijst zorgt voor een briljante bite in het beetgare bord boordevol Bourgondische bereidingen. Knolselderijcarpaccio in combinatie met kakelverse crėme van Kwik, Kwek en Kwak naast de 'lango' zoals de lekkerbek liefkozend genoemd werd door onze olijke ober. Fris, zoet, zuur, zacht en frivool. Aftastend van afzonderlijke elementen en gulzig als geheel goed gesmaakt.
Vis-á-vis met een sappige snoekbaars, zuivere zuurkool, aangename aardpeer, wat waterkers en brutaalweg bloedworst. Een hausse aan herkenning, Hollandse heerlijkheden met her en der herinneringen. Opmerkelijk opgemaakt en onovertroffen opgepeuzeld. Schitterende structuren, spannende specerijen en speelse smaken.
Terwijl aan een tafel tegenover een zeebaars uit de zoutkorst wordt bevrijd, krijgen we de keus nog even te keuvelen over koetjes en kalfjes danwel door met het dessert. Tussen neus en lippen door de vraag of we overlast ondervinden van schuilende shoppers die uit de wind ons uitzichtloos maken. Was met nog niet opgevallen, dus negatief.
Het nagerecht is er een om niet na te laten. Rum en banaan is al geweldig. Allemansvriend vanille moest in een mousse, een quenel kaneelijs en piepkleine plukjes pistache - als je goed keek - als spongecake. Zoet maar niet té, lekker maar veels té. Te weinig, dat wel. Close-harmony compenseert dit ruimschoots als een 'Lang zal ze leven' luid en liederlijk langs de koffiefriandises met verjaardagswens verrijst. Het vereiste antwoord op de onvermijdelijke vraag luidt dat wellicht de waardering week voor warmte, waarvan akte. Professionaliteit kent geen tijd, mooie momentopname van een frivool firmament.
