Euthanasie...
Als thuishulp kom ik bij veel mensen: ouderen, gehandicapten, herstellenden na operatie, mantelzorgers...terminale patiënten...In de ongeveer 9 jaar dat ik dit werk nu doe, heb ik velen zien komen...en gaan. Soms zie je het aankomen...soms totaal niet. En je moet wel van steen zijn als je dat niets doet...
Bij sommige cliënten kom ik al jaren, zo ook T... En T was niet zomaar een cliënt, maar bij toeval ook nog een 'buurvrouw van endje verderop'. En ik kende haar wensen tot euthanasie, al zag ik het zo direct nog niet gebeuren. Hoe kwam die zwart omrande kaart dan toch zo ineens op mijn deurmat?Midden 60 en ja, wel ernstig ziek, maar met haar flinke rebbel en doorzettingsvermogen, ging ik er, om de week, met groot plezier naar toe. Soms belde haar man me af omdat 'het vandaag effe niet zo lekker ging', en dan verschoof het een week: geen probleem. Laatste tijd ging het wat beter en ze zag er goed uit. Hoe kwam die zwart omrande kaart dan toch zo ineens op mijn deurmat?' Het ging effe niet zo lekker' en ze moest afstand doen van haar kat, en hoewel ze ogenschijnlijk altijd zo sterk was, zag ik op dat moment pas echt hoe ziek ze was. Ik weet zeker: als ik míjn katten weg zou moeten doen...??? Het zou me zieker maken dat ik al was. Daarbij leef ik liever tien jaar korter met huisdieren, dan tien jaar langer zonder... Zou zij dat ook gedacht hebben? We hadden het er vaak over...Dieren waren 1 van de belangrijkste dingen in haar leven.
"Het gaat effe niet zo lekker..."
"Ok...weekje later zetten?"
"Nee, doe maar wat verder weg nog. Ik laat het wel even weten..."
Bedenk dat er voor veel mensen toch een beetje taboe is over dit onderwerp en dat ze dat vaak stil houden.
Ze heeft het er vast moeilijk mee gehad want ja wie vertel je het wel en wie niet, en dan nog om er mee om te gaan.
Ieder verwerkt het op zijn eigen manier.
Sterkte
Mijn moeder werkt ook in de thuiszorg en komt dit ook af en toe tegen. Verschrikkelijk gewoon.
Ze heeft je vast en zeker kunnen waarderen :-)