Even dit verschrikkelijke beeld van me afschrijven.

Droom jij vaak?
Waarschijnlijk droom ik iedere nacht, maar herinneren doe ik bijna nooit. Dat kan ergens wel fijn zijn soms, als het over slechte dromen gaat, maar het stomme is dat ik me de slechte wel meestal herinner. Vaak zijn dat hitte dromen. Zodra ik het te warm heb onder de dekens, beginnen mijn hersenen de vreemdste dingen naar boven te werpen.

Vanmorgen om 5u30 is mijn vriend naar zijn werk vertrokken. Vaste slaper als ik ben, word ik daar nauwelijks wakker van, geen probleem dus.
Nu kwam het probleem pas later. Zie, wanneer ik een nachtmerrie heb, is mijn vriend er altijd om me de nodige knuffel te geven en even te troosten zodat ik daarna weer verder kan slapen. Nu ben ik blij dat mijn nachtmerrie rond 7u was (wat nog niet zo'n onmogelijk uur is om op te staan op een vrije dag), want slapen hierna was echt geen optie. Het beeld blijft nu nog door mijn hoofd spoken. Daarom zou ik het graag even van me afschrijven.

Ik was ergens heen geweest - een soort klein evenementje, geen idee wat precies; Ik weet alleen dat het net gedaan was -, de omgeving leek op een straat die me best bekend is, maar het was toch net dat tikkeltje anders. Het huis dat ik dus zag was een onbestaand huis en misschien maar goed ook of ik zou er nooit meer normaal langs kunnen passeren. Het evenement was gedaan en ik wou samen met iemand vertrekken (gewoon iemand die ik ooit op school heb gezien, ik ken haar naam niet eens, maar blijkbaar liep ik met haar) tot we opeens ontzettend hoog oplaaiende vlammen zagen in de tuin van het voorgenoemde huis. Ik wou onmiddellijk de hulpdiensten bellen, maar de vrouw die bij me liep zei dat ze eerst moest gaan uitzoeken wat er aan de hand was. Ze liet mij op een veilige afstand staan en ging kijken.
Toen ze terug was, zei ze dat we inderdaad de hulpdiensten moesten bellen en dat ze door het raam vreemde tekens op de muren van de eerste verdieping had gezien. In mijn droom wist ik toen blijkbaar niet meer hoe met een mobiel om te gaan, want het lukte me steeds maar weer niet om bij het intoetsen van het nummer te komen. Volgens mij stond ik daar 5 minuten op mijn mobiel te proberen om de hulpdiensten te bellen tot ik hoorde dat ze er al aankwamen. Iemand anders had ze al gebeld blijkbaar.
Ik en de vrouw besloten dat we nu toch niets meer konden doen om te helpen en dus gingen we op stap, ondertussen passeerden we langs de andere kant van het huis, aangezien daar onze weg liep om naar huis te gaan. En daar zag ik het beeld dat me echt de kriebels geeft.

Toen ik een blik op het huis wierp, kon ik door het raam van de 1e verdieping naar binnen kijken. Daar zag ik de eettafel waar het gezin: moeder, vader en dochtertje had gezeten. Nu lagen ze allemaal naar voren gebogen op tafel. Vooral het meisje wat goed te zien, ze lag met haar rug naar me toe en droeg zo'n schattig, eerder ouderwets jurkje. Het was duidelijk dat ze allemaal dood waren en met de gedachte aan de vreemde tekens op de muren die de vrouw eerder had gezien, besefte ik dat ze waren vermoord.

Er was geen bloed ofzo, maar ik wist gewoon dat het een moord was. Misschien hebben jullie ook eens eerder gehad dat je in een droom al wist hoe iets zat of was voor je echt bewijs daarvan zag ofzo, omdat je hersenen blijkbaar dat aan jou willen tonen om een of andere vreemde, zieke reden.