جکی رابینسون کی مرد
جکی رابینسون ورزشکار آمریکایی
جکی رابینسون، به نام جک روزولت رابینسون، (متولد 31 ژانویه 1919، قاهره، جورجیا، ایالات متحده.— درگذشت 24 اکتبر 1972، استمفورد، کانکتیکات)، اولین بازیکن بیس بال سیاه بود که در طول قرن بیستم در لیگ های بزرگ آمریکایی بازی کرد. در 15 آوریل 1947، رابینسون «خط رنگی» دهه ها را شکست لیگ اصلی بیس بال هنگامی که او در این زمینه برای لیگ ملی بروکلین داجرز . او از سال 1947 تا 1956 به عنوان هافبک و مهاجم برای داجرز بازی کرد.
رابینسون که در پاسادنا، کالیفرنیا پرورش یافت، به یک ورزشکار برجسته در کالج پاسادنا جونیور و دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) تبدیل شد. او در فوتبال سرآمد, بسکتبال, و آهنگ و همچنین بیس بال. رابینسون در سومین سال خود از UCLA عقب نشینی کرد تا به مادرش کمک کند تا از خانواده مراقبت کند. در سال 1942 او وارد ایالات متحده شد. ارتش و در مدرسه نامزد افسر حضور داشت؛ او در سال 1943 یک ستوان دوم را سفارش داده است. رابینسون در سال 1944 به دلیل امتناع از پیروی از دستوری که در پشت یک اتوبوس نظامی نشسته بود، با دادگاه نظامی روبرو شد. اتهامات علیه رابینسون رد شد و او یک تخلیه محترم از ارتش دریافت کرد. این حادثه، با این حال، پیش بینی فعالیت های آینده رابینسون و تعهد به حقوق مدنی. پس از خروج از ارتش، او فوتبال حرفه ای را در هاوایی و بیس بال با پادشاهان کانزاس سیتی از لیگ سیاه پوست آمریکا بازی کرد، جایی که توجه رئیس جمهور و مدیر کل بروکلین داجرز، شعبه ریکی را جلب کرد.
جکی رابینسون با پادشاهان کانزاس سیتی، 1945.
ریکی برنامه ریزی شده بود تلاش برای ادغام بیس بال و به دنبال نامزد مناسب. مهارت های رابینسون در این زمینه، یکپارچگی او و شیوه زندگی خانوادگی محافظه کار او همه به ریکی تجدید نظر کردند. ترس اصلی ریکی در مورد رابینسون این بود که او قادر به مقاومت در برابر سوء استفاده نژادپرستانه بدون پاسخ به راهی است که شانس ادغام برای موفقیت صدمه دیده. در طی یک جلسه افسانه ای، ریکی به رابینسون توهین کرد و سعی کرد مطمئن شود که رابینسون می تواند بدون حادثه طعنه ها را بپذیرد. در 23 اکتبر 1945، ریکی رابینسون را برای بازی در یک تیم مزرعه طفره زن، مونترال رویال لیگ بین المللی امضا کرد.
رابینسون منجر شد که لیگ در حد متوسط پنبه حلاجی شده در 1946 و به بازی برای بروکلین در آورده شد 1947. او یک موفقیت فوری در این زمینه بود. رهبر لیگ ملی در پایگاه های سرقت رفته، او تازه کار سال انتخاب شد. در سال 1949 او قهرمانی پنبه حلاجی شده را با میانگین 342 برنده شد و با ارزش ترین بازیکن لیگ (MVP).
تجربیات شخصی او کاملا متفاوت بود. طرفداران بطری ها و سرمایه گذاران را به سمت او پرتاب کردند. برخی از هم تیمی های طفره زن آشکارا در برابر نیاز به بازی با یک آمریکایی آفریقایی تبار اعتراض, در حالی که بازیکنان در تیم های مخالف عمدا توپ در سر رابینسون تن به تن و او را با کفش های خود را در اسلاید عمدا خشن به پایگاه های. همه تو بيسبال از رابينسون حمايت نکردن. هنگامی که بازیکنان در خیابان. تیم لوئیس کاردینالز تهدید کرد که اگر رابینسون میدان را بگیرد اعتصاب خواهد کرد، کمیسر فورد فریک اعتصاب را از بین برد، با این که هر بازیکنی که این کار را کرده از بیس بال معلق شود. کاپیتان طفره زن Pee Wee Reese موقعیت خود را در این زمینه ترک کرد و بازو را در اطراف رابینسون در یک نمایش همبستگی قرار داد زمانی که طرفداران غیرقابل تحمل شدند و این دو مرد به دوستان مادام العمر تبدیل شدند. با این حال، با اظهارات زشت، تهدید به مرگ، و قوانین جیم کرو که یک بازیکن سیاه را برای اقامت در هتل ها یا خوردن در رستوران ها با بقیه تیم خود ممنوع کرده است، تجربه پیشگامانه رابینسون در لیگ های اصلی غم و اندوه بود. از این دوره رابینسون بعدا اظهار داشت،
کار او در بیس بال ستاره ای بود. میانگین طول عمر خود را پنبه حلاجی شده بود 311, و او داجرز به شش قهرمانی لیگ و یک پیروزی سری جهانی منجر. رابینسون به عنوان یک دونده پایه، کوزه های مخالف و افبک های وحشت زده را که مجبور بودند از سرقت پایگاه های او جلوگیری کنند، بی اعتنایی کرد.
پس از بازنشستگی از بیس بال در اوایل سال 1957، رابینسون درگیر کسب و کار و فعالیت حقوق مدنی شد. او سخنگوی انجمن ملی پیشرفت افراد رنگی (NAACP) بود و با مارتین لوتر کینگ جونیور حضور داشت. رابینسون با القاء خود در سال 1962، اولین فرد سیاه پوست در تالار مشاهیر بیس بال، در کوپرزتاون، نیویورک شد. زندگینامه او، من هرگز آن را ساخته بودم، در سال 1972 منتشر شد. در سال 1984 رابینسون پس از مرگ مدال آزادی ریاست جمهوری اهدا شد، بالاترین افتخار برای یک غیرنظامی آمریکایی.
در اپریل 1997، در پنجاهمین سالگرد شکستن نوار رنگی در بیس بال، کمیسر بیس بال باد سلیگ، تعداد پیراهن رابینسون را بازنشسته کرد، 42، از لیگ اصلی بیس بال. معمول بود که یک تیم تعداد بازیکن را از آن تیم بازنشسته کند، اما برای اینکه تعدادی برای همه تیم های حرفه ای در یک ورزش بازنشسته شوند بی سابقه بود. که در 2004 لیگ اصلی بیس بال اعلام کرد که آن را سالانه افتخار رابینسون هر آوریل 15, که پس از آن به عنوان روز جکی رابینسون به رسمیت شناخته شود. سه سال بعد، ستاره مشت زن کن گریفی، جونیور.، دریافت مجوز از کمیساریای بیس بال برای پوشیدن شماره 42 در روز جکی رابینسون, و سالانه «بازنشستگی» تعداد رابینسون طرفداران بیشتری به دست آورد تا زمانی که, در 2009, لیگ اصلی بیس بال تصمیم گرفت که تمام بازیکنان, مربیان, و ناظران خواهد شماره 42 در آوریل 15 پوشیدن.
تالار مشاهیر بیس بال ، در سالن کامل ملی بیس بال مشاهیر و موزه، موزه و جامعه افتخاری، کوپرزتاون، نیویورک، ایالات متحده. ریشه های سالن را می توان به 1935 ترسیم کرد، زمانی که برنامه ها برای اولین بار برای جشن 1939 از صدمین سالگرد بیس بال مطرح شد (سپس اعتقاد بر این بود که افسر ارتش آمریکا ابنر دابلدی این بازی را در کوپرزتاون در سال 1839 توسعه داده بود، داستانی که بعدها بی اعتبار شد). اولین رای برای بازیکنانی که در سالن پذیرفته می شوند در سال 1936 برگزار شد، تاریخی که گاهی اوقات برای ایجاد سالن داده می شود. مراسم فداکاری در ژوئن 1939 برگزار شد.
انتخاب به تالار مشاهیر سالانه توسط دو گروه ساخته شده است: انجمن نویسندگان بیس بال آمریکا (BBWAA) و بیس بال تالار مشاهیر کمیته در جانبازان بیس بال. برای دوره 1971-77 یک کمیته ویژه نه بازیکن از لیگ های سیاه پوست را به تالار مشاهیر القاء کرد.
بازیکنان توسط اعضای BBWAA انتخاب می شوند که 10 سال فعال بوده اند و توسط چند عضو افتخاری BBWAA. تقریبا 450 نویسندگان هر سال شرکت می کنند. برای واجد شرایط بودن برای انتخاب، بازیکن آینده نگر باید در برخی از زمان ها در طول دوره ای که 20 سال قبل از شروع و پایان دادن به 5 سال قبل از انتخابات، در لیگ های اصلی فعالیت داشته باشد. (با این حال، هنگامی که روبرتو کلمنته در اواخر سال 1972 در سقوط هواپیما کشته شد، دوره انتظار 5 ساله چشم پوشی شد تا بتواند بلافاصله در 1973 القاء شود. بعد از آن در سال 1973 قوانین انتخابات به اجازه انتخاب یک بازیکن شش ماه پس از مرگ او تغییر یافت.) قوانین بیشتر تصریح می کنند که یک بازیکن باید حداقل 10 سال در لیگ های اصلی بازی کرده باشد و لازم است 75 درصد آرا را را انتخاب کند. هیچ تعداد مشخصی از بازیکنان انتخاب شده در هر سال وجود ندارد. هیچ رای نوشتن مجاز نیست، و رای گیری از آن دسته از بازیکنانی تشکیل شده است که حداقل 5 درصد از رای رای گیری در انتخابات قبل یا کسانی که برای اولین بار واجد شرایط هستند و توسط هر دو نفر از شش عضو کمیته غربالگری BBWAA نامزد دریافت کرده اند.
در سال 1953 بیس بال تالار مشاهیر کمیته جانبازان بیس بال تاسیس شد. هر ساله انتخابات را برای انتخاب بازیکنان، مدیران، کارفرمایان و مدیران دیگر واجد شرایط انتخاب توسط BBWAA برگزار می کند.
خاطرات تمام دوره های بازی و کتابخانه بیس بال گسترده نیز در سالن و موزه قرار دارد.
لیگ ملی
سیاه لیگ بیس بال.
لیگ ملی (NL)، قدیمی ترین موجود لیگ برتر حرفه ای سازمان بیس بال در ایالات متحده. لیگ شروع به بازی در سال 1876 به عنوان لیگ ملی باشگاه های بیس بال حرفه ای ، جایگزین انجمن ملی شکست خورده از بازیکنان حرفه ای پایه توپ. برتری لیگ توسط چندین سازمان رقیب در طول سال ها به چالش کشیده شد، با شروع با انجمن آمریکایی در 1882-91. از این تعداد، تنها لیگ آمریکا، که در سال 1900 تشکیل شد، جان سالم به در برد.
از سال 1903، قهرمانان لیگ های ملی و آمریکایی در یک مسابقه سالانه جهانی برای تصمیم گیری در مسابقات قهرمانی لیگ اصلی بیس بال شرکت کرده اند. لیگ ملی متشکل از 15 تیم است که در سه بخش قرار دارند. در NL شرق آتلانتا بریوز، میامی مارلین، نیویورک متس، فیلادلفیا فیلیز و واشنگتن (دی سی.) اتباع. در NL مرکزی هستند شیکاگو توله, سینسیناتی قرمز, برورز میلواکی, پیتسبورگ دزدان دریایی, و سنت. لوئیس کاردینالز. در NL غرب آریزونا Diamondbacks کلرادو رشته کوه های راکی لس آنجلس داجرز سن دیگو پادرس و سان فرانسیسکو غول.
لیگ سیاه پوست, هر یک از انجمن های تیم های بیس بال آمریکایی آفریقایی تبار تا حد زیادی بین فعال 1920 و اواخر 1940s زمانی که بازیکنان سیاه در گذشته قرارداد به بازی بیس بال لیگ بزرگ و جزئی. لیگ سیاه پوست اصلی لیگ ملی سیاه پوست (1920-31، 1933-48)، لیگ شرقی رنگ (1923-28) و سیاه پوست آمریکا (1937-60). «توافق نجیب زاده» در میان رهبران آنچه که پس از آن «بیس بال سازمان یافته» نامیده می شد (لیگ های اصلی و جزئی) یک نوار رنگی علیه بازیکنان سیاه از سال های گذشته قرن نوزدهم تا 1946 برپا کرد، اگرچه این رهبران به ندرت وجود خود را پذیرفتند.
Loading full article...
