Het leven met een depressie
Vrolijke, lachende, gelukkige mensen.... mensen die niet weten hoe het is te leven met een depressie, hoe leg je hen uit wat iemand voelt die leeft met depressie?
Een vraag die moeilijk uit te leggen is. Toch wil ik het proberen.
Iedereen heeft wel eens een slechte dag, een dipje. Na een nacht goed slapen, er weer tegenaan de volgende dag. Ook zijn veel mensen wel eens depressief, door overlijden, verbroken relatie etc. Doorgaans verdwijnt dat naarmate de tijd verstrijkt en het leven je weer opeist.
Dit is iets anders dan leven met een depressie. Voor mensen die nog nooit zwaar depressief zijn geweest....
Ken je het gevoel dat je eerste liefde de relatie verbrak, je plotsklaps iemand moest verliezen, een overlijden dat er zo inhakte dat je dacht niet verder meer te willen leven, je de volgende ochtend wakker werd met het gevoel dat je geen tranen meer had, compleet leeg.... jezelf naar de badkamer slepend, om vervolgens op de bank te gaan zitten proberen grip op jezelf te krijgen om verder te kunnen gaan maar vervolgens niet de kracht kunnen vinden en weer in tranen uitbarst....
Natuurlijk maakt iedereen verdrietige dingen mee in zijn/haar leven. Voor mij was dat het overlijden van mijn ouders, maar dat was geen van beide keren zodanig dat ik dacht niet verder meer te willen leven, zoals jij een depressie beschrijft.
Bij een overlijden kun je ook rekenen op steun van je hele omgeving, ik begrijp uit jouw beschrijving dat dat bij een depressie lang niet altijd het geval is. Ook die angst voor terugval bij een depressie, is rationeel wel te begrijpen, maar voor wie dat zelf niet kent niet echt in te voelen.
Ik kan je alleen veel sterkte toewensen.