De afwezigheid van geest [Experimenteren met poëzie/schrijven]

De geest is leeg op een monotoon piepgeluid na die mij nooit lijkt te verlaten. Net als een oude radio die er niet in slaagt om een zender op te sporen. Zoveel ideeën en creativiteit allemaal verdwenen en vervangen door het geluid van voorbijrijdende auto's en droge ritselende bladeren.

Je geest is er en toch is die er niet, het weigert om met verstand samen te werken. De gedachteprocessen zijn überhaupt gestopt en je krijgt er niets meer uit.

Het idee om een schrijver te worden komt niet altijd overeen met de werkelijkheid. Je gaat aan een tafel zitten neemt een vulpen en merkt dat er eigenlijk niets te zeggen valt. Alles wat je wilde zeggen werd al gezegd... wat nu?

8 Oktober 2018 § Shodo