Jaren geleden had ik een verhaal gehoord dat mij tot op de dag van vandaag is bijgebleven. Het biedt een andere kijk op de situaties die op het eerste zicht een vloek lijken maar in de werkelijkheid een zegen inhouden. De meesten van ons hadden het meegemaakt. Je wordt aangevallen door een mopshond en belandt in de kliniek met een gescheurde been. In die kliniek leer je de liefde van je leven kennen. Op een dag krijg je een zware depressie en na jarenlange gevecht resulteert het in nieuwe inzichten ten opzichte van het leven. Bij het terugblikken lijken juist die dingen te zijn die je gevormd hadden of je leven in positieve zin hadden beïnvloed.

Er was eens een koning en die koning had een wijze raadsheer. Bij verschillende problemen ging de koning telkens te raad bij zijn raadsheer, die twee waren onafscheidelijk. Op een dag viel de koning van zijn paard en kreeg een diepe snee in zijn buik. De man was kwaad en klaagde over zijn situatie. Hij ging op bezoek bij zijn raadsheer en vertelde over zijn ongenoegen ten opzichte van dat voorval:

Koning: "Ik ben een goede koning, behandel de mensen met respect en biedt ze bescherming. Waarom heeft het lot mij opgezadeld met die onzin!?" 

Raadsheer: "Heer, alles wat er gebeurd gebeurd met een reden"

Koning: "Is dit alles wat je te zeggen hebt?"

Raadsheer: "Ja, heer."

Koning: "Breng maar paar nachtjes door in de kerker jij ondankbare schoft!"

Raadsheer: "Zoals u wenst heer"

De bewaking komt binnen en ze sluiten de raadsheer op in de kerker. (Raadsheer was de man van weinig woorden en de koning bevond zich in een heel slechte bui. Het was ook de eerste keer dat de koning op een dergelijke manier zijn raadsheer behandelde.)

Korte tijd na dit voorval besloot de koning om een lange wandeling te paard te maken in het domein van zijn koninkrijk. Zijn dokters protesteerden maar hij negeerde ze en begon aan zijn lange tocht. Toen de koning bij de uiterste grens van zijn koninkrijk was aangekomen werd hij overvallen en van zijn paard gesleurd. Aan de rand van zijn koninkrijk leefde er in die tijd een stam die aan kannibalisme deed. Ze bonden de koning vast en brachten hem aan de opperhoofd. Het werd besloten om de koning op te offeren aan hun goden. Terwijl dat de koning toekeek hoe een grote pot boven het vuur pruttelde vloeiden er tranen uit zijn ogen. "Kleed die dikzak uit!" riep het opperhoofd "De goden gaan ons gul zijn wanneer ze zoveel vlees meekrijgen!" 

Bij het uitkleden van de koning merkte het opperhoofd een diepe snee in zijn buik en bracht een teleurstellend geluid uit. "We kunnen hem niet meer offeren aan de goden, hij heeft een imperfectie op zijn lichaam". Een van de soldaten kwam naar de koning toe en gaf hem een stamp in zijn gezicht waardoor de koning een hevige bloedneus meekreeg. Naakt, rillend, vol met bloed en vastgebonden aan een boom weende koning om zijn situatie terwijl de kannibalen vertrokken uit zijn gezichtsveld. Een dag later werd hij teruggevonden door de soldaten en meegenomen naar het koninkrijk. 

Na een stevige bad ging de koning dezelfde avond nog op bezoek bij zijn raadsheer. 

Koning: "Het spijt me! Je had gelijk over alles! Toen ze zagen dat er een litteken op mijn buik was verloren ze hun interesse".

Raadsheer: "Knikte"(zonder enige verbazing in zijn gezicht)

Koning: "Maar vertel eens, jij hebt toch niets verkeerds gedaan? En als wat jij zegt klopt en alles gebeurd met een reden, hoe komt het dat je zo slecht werd behandeld terwijl je altijd al trouw en oprecht was geweest?"

Raadsheer: "Ik ga altijd met u mee tijdens de lange wandeltochten terwijl we filosoferen over het leven. En op die dag dat u werd overvallen zou ik ook zijn meegegaan. En als de kannibalen gezien hadden dat u een litteken had, wie denkt u dat er die dag geofferd zou worden?"

Besluit

Bestaat er eigenlijk zoiets als toeval? Of hebben de gebeurtenissen een bepaalde plaats en reden die buiten het domein van ons verstand vallen? Als ik iets niet kan verklaren betekent het nog niet dat het een willekeurige gebeurtenis is, in een chaotisch universum zonder enig vorm van intelligentie. Misschien is die intelligentie zo veelomvattend dat we met onze huidige perspectief op het leven niet in staat zijn om die in te zien. Niet alles is zoals het uitziet en sommige situaties die ons nu bezighouden kunnen nog alle kanten uit.