Het geschrijf in de ochtend [Experimenteren met poëzie/schrijven]

Een frisse ochtend, meer of minder uitgeslapen wat betekend dat er meer of minder gewerkt zal worden. De geluiden van de auto's zijn hoorbaar door de opening van een dakraam. Het getik van de klavier ontstaat en sterft weer af net zoals het rolgeluid van de autobanden op de straat. Het is herfst nu, de meest mysterieuze en betoverende seizoen van het jaar. Het rot van de bladeren, de gordijnen van mist die van tijd tot tijd langskomen om de sfeer te creëren. Een sfeer van halloween, een sfeer van magische, onverklaarbare en 'tovenaarsachtige dingen' ... een sfeer van kindertijd.

Het geluid van een vliegtuig ergens in de verte die zijn passagiers ergens naartoe brengt waar ze kunnen uitrusten van de omgeving en werkdruk. Druk die onze tijd lijkt te kenmerken als geen ander. We lopen rond van dag tot dag, maand tot maand en jaar na jaar tot op het moment dat het niet meer mogelijk is.

De rusteloze buurman die nooit lijkt stil te zitten, ondanks dat hij allang op pensioen is en in feite niets hoeft te doen. De werkethos die hem heel zijn leven lang dreef is nergens naartoe hij heeft dat mee naar zijn welverdiende rust. De onrust indien het te lang duurt wordt deel van ons, het is als een benzine die de sportwagen drijft.

En dat gepraat, eindeloos gepraat, zowel in ons als buiten ons ... het stopt nooit en we vinden altijd wel iets om de stilte op te vullen. Totdat het op een dag allemaal verdwijnt en de stilte ons opvult zowel in ons als buiten.