Verdriet uit zich niet altijd in tranen. Het kerft zich in de ziel als brandende olie en maakt littekens die nooit helemaal genezen. 

Soms kan je het lezen in het diepste van onze ogen, een doffe glans die er even over glijdt, een zucht die ontsnapt aan onze lippen, een knarsetanden of een laag gegrom diep in onze kelen. 

Verdriet kan je niet uithuilen, verdriet kan je niet vertalen in woorden. Het is de pijn van gemis, van teleurstelling, een wonde die lang moet helen.

Toch wordt verdriet door de tijd gelouterd in berusting en aanvaarding. Een les of een ervaring die we in ons verdere leven kunnen gebruiken om sterker te worden... of negeren met alle gevolgen van dien.


© Rudi J.P. Lejaeghere

Loading full article...