In deel 1 zagen we hoe drie jeugdigen hun omgeving naar hun hand zetten. Is dat kattenkwaad of kleine criminaliteit?

In dit tweede deel lezen we hun verhaal en over hun ontmoeting met een groepje christenen, die ook onder de naam CIS opereren.

CIS: Christ Is Saviour

“CIS is in beeld bij de politie.

Binnenkort zullen een paar christenen naar de organisatie gaan.

Het doel is een luisterend oor te bieden.

Wie weet komen de meiden van CIS dan tot inkeer.”

Met deze woorden eindigde het eerste deel. Drie christelijke jongeren - Niels, Stef en Karel - offeren zich op om contact te maken met de verdachten. Want ja, inderdaad wordt CIS door de politie steeds meer als een heuse terroristische organisatie gezien. Hun acties komen ook steeds bedreigender over.

Het goede nieuws is, dat beide CIS groepen vanavond in de plaatselijke bar een afspraak hebben. Ze zullen daar informeel met elkaar overleggen. De jongens zijn vooral benieuwd naar de persoonlijke verhalen van Carol V., Iris B. en Soraya K.

Waarom die terreuractiviteiten?

Als eerste vertelt Soraya haar verhaal. Zij werd als kind zo afschuwelijk gepest, vertelt zij. Natuurlijk kreeg zij daardoor een enorme hekel aan mensen. Vanaf haar tienerjaren reageert zij zich al af. En de methode wordt - zeker in haar gedachten - steeds onmenselijker, zo geeft zij toe.

Vorig jaar leerde zij Carol en Iris kennen. Ze voelde wel een klik en dus bouwde zij een band met hen op. Een band die nu uitmondt in een perfecte samenwerking. Ze is trots op haar metgezellen.

En daar zijn de jonge meiden dan ook weer trots op. Iris vertelt met tranen in haar ogen hoe ook zij dagelijks gepest wordt op school. Hoe haar klasgenoten hun neus ophalen als ze haar zien. Dat ze haar uitschelden voor de domste van de klas. 

Bovendien vergaat ze van de pijn in haar been. En daarom vindt zij de ideeën van Soraya zo mooi om aan mee te werken.

Met Carol is geen land te bezeilen. Ook vanavond, tijdens dit gesprek, is ze dwars en houdt zich stil. Soraya vertelt, dat zij rupsen eng vindt en dat haar klasgenootjes haar pen etui altijd volstoppen met die harige beestjes.

De pijn is volgens Niels van Carols gezicht af te lezen. De politie meent echter, dat zij slechts zand in de ogen hun strooit.

De reactie van Niels op deze drie verhalen is veelzeggend. Hij legt zijn brillenkoker neer en zegt:

“Kijk… Jullie zijn CIS. Maar wij ook. Wij geloven in God en dat Hij jullie veel beter kan begrijpen en helpen dan welk mens dan ook. Bij ons staat CIS voor Christ Is Saviour. 

Tot zijn grote verrassing barsten de drie in tranen uit. Samen met Stef en Karel leidt hij hen in een snikkend zondaarsgebed. Onder het toeziend oog - vanaf het tafeltje naast hen - van twee politieagenten in burger. Dat dan weer wel.

De agenten staan op en arresteren Carol, Iris en Soraya. ‘We moeten jullie wel oppakken voor wat jullie gedaan hebben,’ zeggen zij. ‘Al is het maar voor een officieel verhoor en een enkel nachtje in de politiecel. Daarna mag de rechter zijn oordeel vellen. Maar het is goed dat jullie deze keuze gemaakt hebben.’

Buiten een officiële waarschuwing komen de drie er later overigens goed vanaf. Iets waar Soraya graag een paar pizzadozen voor aan laat rukken…

PS: Slotvraag voor de lezer

Tot slot heb ik als een soort poll een slotvraag voor de lezer:

Hadden de meiden meer gestraft moeten worden voor hun daden?

Het antwoord kun je hieronder als reactie kwijt.

Deze maand staan in de schrijfuitdaging van Hans van Gemert tien steekwoorden centraal.

#terreur #criminaliteit #christissaviour #vervolgverhaal #schrijfuitdaging