De liefdeloze jeugd van Jolanda

Jolanda zocht als kind al wanhopig naar liefde. Haar ouders waren al gescheiden toen zij geboren werd; haar moeder kon die scheiding niet verkroppen en reageerde dat tegen wil en dank op Jolanda af. Zij had ergens gelezen, dat het goed was om je kind te tuchtigen. En dat deed zij dus maar wat graag!

Een paar keer per week bond haar moeder Jolanda's voeten, als ze thuis was uit school, en stopte haar in de meterkast. Op haar knieën gehurkt bracht de kleine Jolanda daar dan urenlang door in wanhoop en frustratie. En daar word je als kind natuurlijk nooit vrolijk van. Haar zelfvertrouwen en zelfrespect gingen zienderogen achteruit en haar schreeuw om aandacht en liefde bepaalde haar jonge leventje.

Deze houding legde haar op pesten beluste klasgenoten - want dat is nu eenmaal de menselijke natuur - geen windeieren. Jolanda was de verschoppeling van de klas en werd met grote regelmaat geslagen en geschopt. Nee, liefde ervaren was voor haar absoluut niet weggelegd. Zelfs al zeiden haar klasgenoten er altijd letterlijk bij, dat ze juist de liefde in haar schopten en sloegen.

Loading full article...