De kunstenaar is verdwaald en ongelukkig
De kunstenaar is verdwaald en ongelukkig
Een gevoel van geluk was bij hem wel ver te zoeken. Immers, hij kon nooit helemaal zichzelf zijn of zijn ei kwijt. Hoe het ook zij, hij bleef constant ronddwalen in het doolhof van het leven. De ingang en de uitgang naar en van zichzelf waren beide aan het oog onttrokken.
Langzaam uit de dop komen
Langzaam uit de dop komen
Na verloop van jaren blijkt, dat echt talent zich uiteindelijk niet laat verslaan. Er gloort licht aan het einde van een donkere tunnel. Wellicht kan de verdwaalde kunstenaar toch nog ooit het licht zien. De donkere diepten van de ziel... dat is niet zijn bestemming. Dat kan niet en dat mag niet!
De handen van deze mens nemen een niet te overrulen besluit: 'Wij gaan in vrijheid aan het werk!' Nu weet ik niet hoe het met jou zit, maar als ik zoiets lees beginnen er allerlei vraagtekens de lucht in te gaan en alarmbellen te rinkelen.
Maar zo niet deze mens. Hier beseft een mens, dat hij zichzelf terug mag vinden en mag leren kennen. Misschien geheel onverwacht, maar toch is hier de kans voor de kunstenaar om uit de schuilplaats, om uit de dop te komen. Hij mag op deze t-splitsing een nieuwe route kiezen.
De schrijvende tekenaar
De schrijvende tekenaar
De handen beginnen aan het werk te gaan. Allereerst worden de gedachten, die continu rondspoken, geordend. Hoe? Door ze met de pen aan het papier toe te vertrouwen.
De kunstenaar begint met (geschreven) woorden ruimte voor zichzelf op te eisen. Aanvankelijk is dit vooral een puntsgewijze ordening van de gedachten. Maar al snel krijgt het de vorm van gedichten.
De creativiteit ontplooit zich gaandeweg hand over hand.
Een verrassende wending is waarneembaar, als de woorden plaats maken voor allerlei grafische vormen. Er begint lijn te komen in de ontwikkeling van deze kunstenaar. Hij kan in zijn leven nu gaan rondtrekken als een beeldend kunstenaar. Zijn tekeningen dreigen op den duur zelfs wereldberoemd te worden. Aan de ene kant voor een eens teruggetrokken kunstenaar weliswaar een bedreiging. Aan de andere kant is nu de ruimte onbeschrijflijk mooi en groot.
Durf jezelf te zijn!
Durf jezelf te zijn!
Het verdwaalde verleden laat desalniettemin zijn sporen na. Het zelfvertrouwen, de eigenwaarde, heeft natuurlijk een flinke deuk opgelopen. Er is veel erkenning nodig door de omgeving, om deze kunstenaar op de rails te houden.
Na verloop van tijd worden de dalen echter steeds minder diep. De kunstenaar begint te genieten van het uitzicht op de bergen van het leven. En dat geeft uiteraard keer op keer nieuwe inspiratie voor zijn creatieve uitingen.
Als hij op een dag de hoop in het vizier krijgt en daarnaar uitstrekt, klinkt er steeds meer muziek door zijn leven heen. Dat zag hij eerst nog niet, maar nu des te meer.
En dat is dan ook de boodschap voor iedereen die het op dit moment even niet ziet zitten. Hoop doet leven, als jij jezelf durft te zijn! Durf te leven!
Meer artikelen met gedichten…
Een aantal andere gedichten van mijn hand, verwerkt in blogs op Yoors, zijn:
· Heftig!
Wil je ook meeschrijven, maar ben je nog geen lid van Yoors? Meld je dan hier aan…
Verantwoording afbeeldingen
Verantwoording afbeeldingen
doolhof nl.wikipedia.org
spoor nl.wikipedia.org
schrijver artistslegaloutreach.ca
berg tuinposter.nl
