Er waren eens een kip en een ei. Ze leidden allebei hun eigen leven en af en toe kwamen zij bij elkaar langszij.
Nee, dit wordt geen verhaal over evolutie of zelfs over geloof. In dit verhaal staan onze menselijke maskers centraal. Benieuwd waar dit over gaat? Lees dan snel verder!
Dubbelleven op de kermis
Jan is al jaren gelukkig getrouwd. Hij leerde Trees kennen in het bekende Flower Power tijdperk. Iedereen hield toen van sex, drugs en rock and roll. Iedereen hield van de vrijheid en van de bloemetjes en de bijtjes. Jan en Trees waren een voorbeeld in hun tijd. Ze waren puur, gewoon zoals zij waren.
De eerste keer dat ik Jan sprak hadden we een gesprek - nou ja, eigenlijk waren het gewoon een paar losse opmerkingen - over ogenschijnlijke koetjes en kalfjes.
We waren op de jaarlijkse kermis op het marktplein in ons dorp. Mijn kinderen hadden het prima naar hun zin in de draaimolen, de botsautootjes en het reuzenrad. Maar nu was het tijd voor een versnapering.
Terwijl we in de rij stonden, zei Jan ineens tegen mij: 'Heeft u misschien een dubbeltje voor mij te leen? Dan heb ik net genoeg om een suikerspin te kopen.' Ik vond het vreemd, maar gaf hem toch wat hij vroeg. Ik zei: 'Vorig jaar vroeg iemand mij ook al om een dubbeltje. Toen was het voor een erepoort'. Jan keek mij vaag, niet begrijpend aan, bedankte mij en bestelde zijn suikerspin.
Na verloop van tijd leerde ik Jan en Trees beter kennen. Iets in zijn vraag sprak mij toch aan. Ik kon er nog geen vinger achter krijgen, maar ik voelde gewoon dat hier meer achter zat. Net als vorig jaar. Ik besefte alleen nog niet, dat het over mijn eigen dubbelleven ging.
Een rol spelen
Donderdagavond is al jarenlang mijn toneelavond. Ik vind het leuk om te doen. De leukste rollen zijn die waarin ik mezelf kwijt kan, maar in feite net niet mijzelf ben.
Als ik zo'n soft typetje mag spelen, die houdt van een kippenpootje, of een ei bij zijn ontbijt, dan kan ik mij daar helemaal in uitleven. Iemand die meeloopt met de massa, niet zichzelf is, vrij denkt te zijn in zijn doen en laten, maar toch diep van binnen verlangt naar meer, naar rust en vrede in zijn hart... Dan denk ik toch altijd weer terug aan die eerste ontmoeting met Jan. 'Heeft u voor mij een dubbeltje voor een suikerspin?' Hoe bedenk je het? Weet je, dat ik Jan als voorbeeld zie voor mijn toneelrollen?
Afgelopen donderdag was het weer zover. De generale repetitie stond op het programma. Het was een hete najaarsavond, maar toch had ik speciaal daarvoor mijn geitenwollensokken alvast aangedaan. Absurd natuurlijk, maar dat bedacht ik mij ook later pas. Voor dit moment was ik helemaal in mijn sas. Ik mocht uit de kast komen om de mij aangemeten rol te spelen. Hoe dubbel kan het leven toch zijn?! Eigenlijk is het hele leven één groot toneelstuk.
Mijmeringen over mijn dubbelleven
In al die jaren dat ik toneel speel, heb ik mij nog nooit zo voldaan gevoeld als deze avond. Ik merkte, dat mijn eigen maskers als schellen van mijn ogen vielen. Ik begon mijzelf te erkennen, dat ik mij al sinds mijn jeugd op allerlei manieren verstopte. Dat in mijn gedachten vaak andere dingen opkwamen dan uit mijn mond. Maskers van een dubbelleven. Niet op de manier waar veel mensen bij die term aan denken, maar toch... Zou op deze kermis van het leven nog iets te wonderlijk zijn?
Ik dacht terug aan al die keren in de begintijd... Ik probeerde mijn vriendjes en leraren duidelijk te maken wat er aan de hand was. Maar ik durfde het niet openlijk te zeggen. Ik vertelde altijd, dat mijn ouders mij sloegen met een vliegenmepper. Achteraf denk ik: 'Had ik dat maar niet gedaan.' Het leverde mij niets anders op dan dat ik afschuwelijk gepest ben.
De waarheid was, dat mijn vader regelmatig een plank - soms nog met de spijkers erin - uit de schuur haalde en mij daarmee sloeg. Sarcastisch als hij was, zei hij dan altijd dat hij op vliegenjacht was. Zijn eufemisme om mij de nodige opvliegers te verkopen.
Als je je verhaal kwijt kunt
Jan had een sociale opleiding genoten. Iets psychologisch, begreep ik uit zijn verhaal. En daarom kon ik bij hem mijn verhaal kwijt. Het hielp mij om mijn leven op orde te krijgen. Dankzij Jan werd mijn leven steeds zoeter, zal ik maar zeggen. Zoet als een suikerspin. En de problemen uit mijn verleden hapte ik een voor een heel gemakkelijk weg.
Naderhand bleek, dat die opleiding van Jan in feite een pastorale opleiding was. Het had iets met christelijke hulpverlening te maken. En zo kwam ik op een dag voor het eerst in de kerk. Daar zette ik mijn maskers voorgoed af en gaf ze aan mijn nieuwe Vader.
Andere verhalen van Flying Eagle
Dan volgt hieronder een kort overzicht van andere verhalen van Flying Eagle:
