Van schoorsteenveger tot roetveegpiet
Hoe die malle Pietje schoorstenen ging vegen
Het begon allemaal in dit steegje, ergens in de grote stad, vlakbij het dorp waar zij woonde. Pietje Verhagen liep hier een beetje doelloos rond. Haar leven was een en al duisternis. Het licht aan het eind van de tunnel was nergens meer te bekennen.
Alle mensen in haar nabijheid vonden haar een beetje raar, een beetje mal. Haar bijnaam was dan ook al vanaf de lagere school Malle Pietje. Daarom was ze al op jonge leeftijd aan de drank verslaafd geraakt.
Plotseling stond er een man vlak voor haar. Hij zag haar lopen en vroeg of hij haar kon helpen. Pietje vertelde haar verhaal, waarop hij haar een briefje in handen gaf. Daarop stond een naam en telefoonnummer. ‘Als je wilt, mag je mij wel bellen’, zei hij. ‘Misschien kan ik je aan een baan helpen.’
Pietje las vol verbazing het briefje:
