Dit is alweer mijn laatste bijdrage aan de schrijfuitdaging van Hans van Gemert deze maand. We zien hierin een terugblik op, enkele memories aan, de speeltuin.

Was de speeltuin leuk?

Terugdenkend aan mijn ervaringen met de speeltuin in mijn jeugd, is dit een serieuze vraag. Was de speeltuin leuk? Had ik het naar mijn zin in de speeltuin? En dan kan ik alleen maar zeggen, dat het op zijn minst een dubbel gevoel was.

Herinneringen, memories, hebben sowieso de neiging een beetje melancholie op te wekken. En daarin blijft het allemaal soms een beetje vaag, wazig. Maar ik weet dat mijn fysieke bewegingen niet altijd even soepel waren. En dat ik me vaak in het leven alleen voelde.

Maar de mooie momenten met mijn broertje, ouders en grootouders waren er zeker ook. En die zijn er om te koesteren. Dan was er de vrijheid om blij te spelen, op de schommel en de glijbaan bijvoorbeeld. De klimrekken waren duidelijk niet mijn ding.

Alléén in de speeltuin

Het meest duidelijk in mijn herinnering is een speeltuin in de regio Arnhem. Een schoolreisje, waar ik alleen was. Zo voelde het althans die dag wel.

Loading full article...