Zwemmen in gehoorzaamheid

In de Bijbel vinden we een profetie van Ezechiël over een beek, die uit de tempel in Jeruzalem stroomt naar de 1200 meter lager gelegen Dode Zee.

Onderstaand gedicht schreef ik naar aanleiding van een paar preken over deze Bijbeltekst. Als achtergrond geef ik hier dan ook enkele Bijbelverzen weer. Het is te vinden in Ezechiël 47, vers 1 t/m 5.

“Toen bracht de man mij terug naar de ingang van de tempel. Daar zag ik water onder de drempel van de tempel vandaan komen ... Het water liep van onder de rechter buitenmuur van de tempel, ten zuiden van het altaar, naar beneden.
Hij nam mij door de noordpoort mee naar buiten en we liepen buitenom naar de oostelijke buitenpoort. Daar zag ik het water aan de rechterkant eruit sijpelen.
Met een meetlint in zijn hand ging de man naar het oosten, en hij mat 1000 el. Daar liet hij mij door het water waden: het water kwam tot mijn enkels.
Hij mat nog eens 1000 el en liet me weer door het water waden: het water kwam tot mijn knieën. Hij mat nog eens 1000 el en liet me er weer door waden: het water kwam tot mijn heupen.
Hij mat nog eens 1000 el en toen was het water een rivier waar ik niet doorheen kon waden. Het water was zo hoog dat je er alleen in zwemmen kon, het was een ondoorwaadbare rivier.”